آمار مقایسه سهم هزینه‌های غیر خوراکی یک خانوار شهری و روستایی که در سال 1401 منتشر شده است حاکی از آن است در بازه زمانی سال 1397 تا سال 1401 بیشترین سهم هزینه‌های غیر خوراکی یک خانوار شهری در سال 1397 و بیشترین سهم هزینه‌های غیر خوراکی یک خانوار روستایی در سال 1398 بوده است.

آمار امروز را در آمارفکت بخوانید.

طبق آخرین آماری که آمارفکت از مرکز آمار ایران به دست آورده است؛ آمار مقایسه سهم هزینه‌های غیر خوراکی یک خانوار شهری و روستایی نشان می‌دهد که در بازه زمانی سال 1397 تا سال 1401 بیشترین سهم هزینه‌های غیر خوراکی یک خانوار شهری در سال 1397 و بیشترین سهم هزینه‌های غیر خوراکی یک خانوار روستایی در سال 1398 بوده است. به ترتیب در سال 1397 سهم هزینه‌های غیر خوراکی خانوار شهری به 76 درصد و در سال 1398 سهم هزینه‌های غیر خوراکی خانوار روستایی به 70.7 درصد رسیده است

آمار مقایسه سهم هزینه‌های غیر خوراکی یک خانوار شهری و روستایی در بازه زمانی سال‌های 1397 تا 1401، تفاوت‌هایی را در نحوه توزیع هزینه‌ها در این دو جامعه نشان می‌دهد. این آمار که به سهم هزینه‌های غیر خوراکی از کل هزینه‌های یک خانوار شهری و روستایی اشاره دارد، در واقع سهم این نوع هزینه‌ها از کل درآمد خانوارها را نمایش می‌دهد و نمایانگر اولویت‌های اقتصادی و سبک زندگی خانوارها در مناطق مختلف کشور است.

در سال 1397، سهم هزینه‌های غیر خوراکی از کل هزینه‌های یک خانوار شهری 76 درصد و برای خانوارهای روستایی 62.7 درصد بوده است. این آمار نشان می‌دهد که در این سال، خانوارهای شهری بخش بیشتری از درآمد خود را به هزینه‌های غیر خوراکی اختصاص داده‌اند که شامل مسکن، آموزش، بهداشت، و سایر خدمات می‌شود. در مقابل، خانوارهای روستایی همچنان بخش قابل‌توجهی از درآمد خود را صرف هزینه‌های خوراکی کرده‌اند.

در سال 1398، سهم هزینه‌های غیر خوراکی در خانوارهای شهری کاهش یافته و به 75.2 درصد رسیده است، اما این سهم در خانوارهای روستایی به 70.7 درصد افزایش یافته است. این تغییر می‌تواند ناشی از افزایش هزینه‌های زندگی در مناطق روستایی، تغییر در الگوی مصرف، و یا افزایش دسترسی به خدمات و کالاهای غیر خوراکی در این مناطق باشد.

سال 1399 با کاهش مجدد سهم هزینه‌های غیر خوراکی در خانوارهای شهری همراه بود که به 74.1 درصد رسید. در همین سال، این سهم در خانوارهای روستایی نیز به 59.9 درصد کاهش یافت. این کاهش در هر دو گروه ممکن است ناشی از فشارهای اقتصادی و تورم بالا باشد که باعث کاهش قدرت خرید و افزایش تمرکز بر هزینه‌های ضروری‌تر شده است.

در سال 1400، روند کاهش سهم هزینه‌های غیر خوراکی در خانوارهای شهری ادامه یافت و به 73.3 درصد رسید، در حالی که این سهم در خانوارهای روستایی به 60.1 درصد افزایش یافت. این افزایش نسبی می‌تواند ناشی از تغییر در ساختار درآمدی و یا افزایش دسترسی به خدمات جدید در مناطق روستایی باشد.

سال 1401 با کاهش بیشتر سهم هزینه‌های غیر خوراکی در خانوارهای شهری همراه بود که به 72.5 درصد رسید. در همین سال، سهم هزینه‌های غیر خوراکی در خانوارهای روستایی به 58.3 درصد کاهش یافت. این کاهش می‌تواند ناشی از تغییرات اقتصادی و اجتماعی در این بازه زمانی باشد که بر نحوه تخصیص درآمد خانوارها تأثیر گذاشته است.

به‌طور کلی، آمار مقایسه سهم هزینه‌های غیر خوراکی یک خانوار شهری و روستایی نشان‌دهنده اختلافات ساختاری و الگوهای متفاوت هزینه‌کرد خانوارها در این دو جامعه است. سهم بیشتر هزینه‌های غیر خوراکی در خانوارهای شهری ناشی از نیاز به تامین خدمات متنوع‌تر و هزینه‌های بالاتر زندگی در این مناطق است، در حالی که خانوارهای روستایی به دلیل تمرکز بیشتر بر نیازهای اساسی، سهم کمتری از درآمد خود را به هزینه‌های غیر خوراکی اختصاص می‌دهند. توجه به این آمار می‌تواند در سیاست‌گذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌های اقتصادی برای بهبود وضعیت معیشتی خانوارها مؤثر باشد.

برای کسب اطلاعات و آمارهای بیشتر در حوزه‌‌ی اقتصاد کلیک کنید.

آمارهای مرتبط:

آمار تعداد مجوزهای صادر شده در بخش پژوهش، فنی-مهندسی و تحقیق و توسعه

آمار تعداد مجوزهای صادر شده در بخش معدن (سال 1400)

آمار نرخ رشد اقتصادی گروه صنعت در سال 1400

برای خواندن مقاله رتبه عجیب ایران در تورم جهانی کلیک کنید