آمار مقایسه سهم هزینه‌های خوراکی و دخانی یک خانوار شهری و روستایی که در سال 1401 منتشر شده است حاکی از آن است در بازه زمانی سال 1397 تا سال 1401 بیشترین سهم هزینه‌های خوراکی و دخانی یک خانوار شهری در سال 1400 و بیشترین سهم هزینه‌های خوراکی و دخانی یک خانوار روستایی در سال 1401 بوده است.

آمار امروز را در آمارفکت بخوانید.

طبق آخرین آماری که آمارفکت از مرکز آمار ایران به دست آورده است؛ آمار مقایسه سهم هزینه‌های خوراکی و دخانی یک خانوار شهری و روستایی نشان می‌دهد که در بازه زمانی سال 1397 تا سال 1401 بیشترین سهم هزینه‌های خوراکی و دخانی یک خانوار شهری در سال 1400 و بیشترین سهم هزینه‌های خوراکی و دخانی یک خانوار روستایی در سال 1401 بوده است. به ترتیب در سال 1400 سهم هزینه‌های خوراکی و دخانی خانوار شهری به 56.7 درصد و در سال 1401 سهم هزینه‌های خوراکی و دخانی خانوار روستایی به 41.7 درصد رسیده است.

آمار مقایسه سهم هزینه‌های خوراکی و دخانی یک خانوار شهری و روستایی در بازه زمانی سال‌های 1397 تا 1401 نشان‌دهنده تفاوت‌های قابل‌توجهی در نحوه هزینه‌کرد خانوارهای این دو جامعه است. این آمار به سهم هزینه‌های خوراکی و دخانی از کل هزینه‌های خانوارها اشاره دارد که بیانگر اولویت‌های مصرفی آن‌ها در این بازه زمانی است.

در سال 1397، سهم هزینه‌های خوراکی و دخانی یک خانوار شهری برابر با 24 درصد و در خانوارهای روستایی 37.4 درصد بوده است. این اختلاف قابل‌توجه نشان می‌دهد که خانوارهای روستایی درصد بیشتری از هزینه‌های خود را به مواد خوراکی و دخانی اختصاص می‌دهند. این موضوع می‌تواند ناشی از تمرکز بیشتر این خانوارها بر تأمین نیازهای اولیه و محدودیت دسترسی به سایر خدمات و کالاها باشد.

سال 1398، افزایش اندکی در سهم هزینه‌های خوراکی و دخانی در هر دو گروه مشاهده شد. در خانوارهای شهری این سهم به 24.8 درصد و در خانوارهای روستایی به 39.3 درصد رسید. این افزایش ممکن است به دلیل افزایش قیمت مواد غذایی و دخانی یا تغییر در الگوی مصرفی خانوارها باشد.

در سال 1399، روند افزایشی ادامه یافت و سهم هزینه‌های خوراکی و دخانی در خانوارهای شهری به 25.9 درصد و در خانوارهای روستایی به 40.1 درصد رسید. این آمار نشان می‌دهد که تأثیر تورم و افزایش قیمت‌ها در این دوره به وضوح بر هزینه‌های خانوارها اثر گذاشته است، به‌ویژه در مناطق روستایی که تأمین مواد خوراکی همچنان اولویت بالایی دارد.

سال 1400، تغییر قابل‌توجهی در سهم هزینه‌های خوراکی و دخانی در خانوارهای شهری رخ داد که به 56.7 درصد رسید. این افزایش ناگهانی می‌تواند ناشی از شرایط خاص اقتصادی و اجتماعی در این سال، نظیر تورم شدید یا تغییر در ساختار هزینه‌های خانوارهای شهری باشد. در همین سال، سهم هزینه‌های خوراکی و دخانی در خانوارهای روستایی اندکی کاهش یافت و به 39.9 درصد رسید.

در سال 1401، سهم هزینه‌های خوراکی و دخانی در خانوارهای شهری کاهش یافت و به 27.5 درصد رسید، در حالی که این سهم در خانوارهای روستایی افزایش یافت و به 41.7 درصد رسید. این تغییرات می‌تواند ناشی از بهبود نسبی شرایط اقتصادی در مناطق شهری و یا تغییر در الگوهای مصرفی خانوارهای روستایی باشد.

آمار مقایسه سهم هزینه‌های خوراکی و دخانی یک خانوار شهری و روستایی نشان‌دهنده تأثیر عوامل اقتصادی و اجتماعی بر نحوه هزینه‌کرد خانوارها در این دو جامعه است. خانوارهای روستایی به دلیل نیاز به تأمین مایحتاج اولیه و محدودیت در دسترسی به خدمات و کالاهای غیر خوراکی، همواره سهم بیشتری از هزینه‌های خود را به مواد خوراکی و دخانی اختصاص داده‌اند. از سوی دیگر، تغییرات قابل‌توجه در سهم هزینه‌های خانوارهای شهری نشان‌دهنده تأثیرپذیری این گروه از نوسانات اقتصادی و شرایط خاص اجتماعی در دوره‌های مختلف است. توجه به این آمار می‌تواند به درک بهتر از نیازهای هر جامعه و برنامه‌ریزی‌های مؤثر برای بهبود شرایط معیشتی کمک کند.

برای کسب اطلاعات و آمارهای بیشتر در حوزه‌‌ی اقتصاد کلیک کنید.

آمارهای مرتبط:

آمار تعداد مجوزهای صادر شده در بخش پژوهش، فنی-مهندسی و تحقیق و توسعه

آمار تعداد مجوزهای صادر شده در بخش معدن (سال 1400)

آمار نرخ رشد اقتصادی گروه صنعت در سال 1400

برای خواندن مقاله رتبه عجیب ایران در تورم جهانی کلیک کنید