آمار میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال 1385 که در آمارگیری سال 1395 در سرشماری عمومی نفوس و مسکن به دست آمده است نشان می‌دهد، بیشترین میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال 1385 مربوط به استان تهران بوده است.
آخرین آمار را در آمارفکت بخوانید.
طبق آخرین آماری که آمارفکت از سرشماری عمومی نفوس و مسکن به دست آورده است؛ آمار میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال 1385 نشان می‌دهد که بیشترین میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال 1385 مربوط به استان تهران بوده است. در سال 1385، استان تهران 25.4 درصد از جمعیت شهری ایران را شامل بوده است.
میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال 1385
میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال 1385 یکی از مهم‌ترین شاخص‌هایی است که روند تمرکز جمعیت و توسعه شهری در کشور را نمایش می‌دهد. این آمار، سهم هر استان از کل جمعیت شهری کشور را مشخص می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه جمعیت در نقاط مختلف کشور توزیع شده است. در این تحلیل، به بررسی دقیق این داده‌ها و تفسیر تغییرات نسبت به سال‌های قبل می‌پردازیم.
تهران؛ همچنان در صدر با سهم ۲۵.۴ درصد
آمار میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال 1385 نشان می‌دهد که در سال ۱۳۸۵، استان تهران با سهم ۲۵.۴ درصدی از جمعیت شهری کشور، بدون رقیب در صدر قرار داشت. این سهم بالا نشان‌دهنده تمرکز بسیار زیاد فعالیت‌های اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و آموزشی در پایتخت بود. تهران همچنان اصلی‌ترین مقصد مهاجرت داخلی به‌شمار می‌رفت و این تمرکز بالا، معضلاتی چون شلوغی، ترافیک، افزایش قیمت مسکن و فشار بر زیرساخت‌ها را در پی داشت.
خراسان رضوی؛ قطب مذهبی و اقتصادی شرق کشور
خراسان رضوی با ۷.۹ درصد از جمعیت شهری کشور، در رتبه دوم قرار داشت. شهر مشهد با حرم مطهر امام رضا (ع) به عنوان مرکز مذهبی و اقتصادی شرق کشور، بیشترین سهم جمعیتی استان را به خود اختصاص داده بود. توسعه گردشگری مذهبی، خدمات درمانی و آموزشی نقش زیادی در تثبیت این جایگاه داشت.
اصفهان و خوزستان؛ رقبای نزدیک در مرکز و جنوب غرب
آمار میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال 1385 نشان می‌دهد که اصفهان با سهم ۷.۸۷ درصدی در رتبه سوم و خوزستان با ۵.۹۵ درصد در جایگاه چهارم قرار داشتند. اصفهان به‌عنوان قطب صنعتی و تاریخی ایران و خوزستان به‌عنوان قطب انرژی کشور، نقش‌های کلیدی در رشد جمعیت شهری داشتند. وجود صنایع بزرگ و مراکز خدماتی قوی، عامل اصلی تمرکز جمعیت در این استان‌ها بود.
فارس و آذربایجان شرقی؛ استان‌های پرجمعیت
آمار میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال 1385 نشان می‌دهد که فارس با ۵.۵ درصد و آذربایجان شرقی با ۴.۹۸ درصد از جمعیت شهری کشور، از دیگر استان‌های مهم بودند. شیراز و تبریز به‌عنوان مراکز علمی، فرهنگی و گردشگری، سهم بالایی در جذب جمعیت داشتند. هر دو استان، شبکه شهری توسعه‌یافته‌ای داشتند که موجب رشد متوازن جمعیت شده بود.
آذربایجان غربی، کرمان، مازندران؛ جایگاه مناسب در توسعه شهری
آمار میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال 1385 نشان می‌دهد که آذربایجان غربی (۳.۵۷٪)، کرمان (۳.۲۲٪) و مازندران (۳.۲۲٪) در رده‌های بعدی قرار داشتند. ارومیه، کرمان و ساری شهرهای اصلی این استان‌ها بودند. مازندران با جاذبه‌های طبیعی خود نه تنها جمعیت بومی را حفظ کرده بود، بلکه پذیرای مهاجران از دیگر نقاط کشور نیز شده بود.
استان‌های متوسط: گیلان، کرمانشاه، سیستان و بلوچستان
گیلان با ۲.۶۸ درصد، کرمانشاه با ۲.۶ درصد و سیستان و بلوچستان با ۲.۴۷ درصد از جمعیت شهری کشور در گروه استان‌های متوسط قرار گرفتند. رشت، کرمانشاه و زاهدان به‌عنوان مراکز اصلی این استان‌ها نقش اساسی در توزیع جمعیت داشتند. سیستان و بلوچستان علی‌رغم چالش‌های اقتصادی و اقلیمی، رشد طبیعی جمعیت بالایی داشت.
قم، همدان، مرکزی و کردستان؛ استان‌های با سهم مناسب
قم (۲.۰۴٪)، همدان (۲.۰۲٪)، مرکزی (۱.۹۳٪) و کردستان (۱.۷۷٪) در جدول سهم جمعیت شهری رتبه‌های میانی داشتند. قم به واسطه نقش مذهبی خود شاهد مهاجرت قابل توجهی بود. همدان و اراک نیز به عنوان مراکز خدماتی و صنعتی در غرب و مرکز ایران، جمعیت پایداری را حفظ کرده بودند.
استان‌های در حال توسعه: گلستان، یزد، قزوین و اردبیل
گلستان (۱.۶۵٪)، یزد (۱.۶۴٪)، قزوین (۱.۶۱٪) و اردبیل (۱.۴۸٪) استان‌هایی بودند که در مسیر توسعه شهری حرکت می‌کردند. گرگان، یزد، قزوین و اردبیل شهرهای اصلی این استان‌ها بودند که با رشد خدمات شهری و گسترش صنایع کوچک، توانستند بخشی از مهاجرت‌ها را جذب کنند.
استان‌های جنوبی و غربی: هرمزگان، بوشهر، زنجان
هرمزگان (۱.۳۷٪)، بوشهر (۱.۲٪) و زنجان (۱.۱۶٪) در گروه استان‌هایی با سهم کمتر قرار داشتند. توسعه بنادر، صنایع دریایی و گردشگری ساحلی در بوشهر و هرمزگان، در کنار رشد کشاورزی و صنایع سبک در زنجان، باعث تثبیت سهم این استان‌ها از جمعیت شهری شد.
چهارمحال و بختیاری، سمنان، خراسان شمالی، ایلام، خراسان جنوبی، کهگیلویه و بویراحمد
این استان‌ها با سهم‌های پایین‌تر از ۱ درصد در انتهای جدول قرار گرفتند. چهارمحال و بختیاری (۰.۹۲٪)، سمنان (۰.۹۱٪)، خراسان شمالی (۰.۸۱٪)، ایلام (۰.۶۹٪)، خراسان جنوبی (۰.۶۸٪) و کهگیلویه و بویراحمد (۰.۶۳٪) به دلایل مختلفی از جمله محدودیت‌های اقلیمی، بافت روستایی قوی‌تر و کمبود زیرساخت‌های صنعتی، سهم کمتری از جمعیت شهری کشور داشتند.
البرز؛ هنوز به صورت مستقل ثبت نشده
در سال ۱۳۸۵، استان البرز هنوز به‌صورت رسمی از استان تهران جدا نشده بود و آمار آن در قالب استان تهران ثبت شده است. استقلال البرز در سال ۱۳۸۹، تغییرات مهمی در توزیع جمعیتی کشور ایجاد کرد که در آمارهای بعدی به چشم می‌آید.
جمع‌بندی
میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال 1385 نشان می‌دهد که همچنان تمرکز بالای جمعیت در تهران و چند مرکز اصلی مانند مشهد، اصفهان، شیراز و تبریز ادامه داشته است. در مقابل، استان‌های کوهستانی، کم‌آب یا دور از مراکز اصلی اقتصادی سهم کمتری از جمعیت شهری کشور داشته‌اند. این الگوهای جمعیتی در سیاست‌های آمایش سرزمینی و توسعه پایدار اهمیت فراوانی دارند.
برای کسب اطلاعات و آمارهای بیشتر در حوزه‌‌ی جمعیت‌شناسی کلیک کنید.
آمارهای مرتبط:
آمار میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال 1365
آمار میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان سال 1375
