آمار توزیع جمعیتی استان کهگیلویه و بویراحمد که در آمارگیری سال 1395 در سرشماری عمومی نفوس و مسکن به دست آمده است نشان میدهد، بیشترین میزان توزیع جمعیتی استان کهگیلویه و بویراحمد در سال 1375 بوده است.
آخرین آمار را در آمارفکت بخوانید.
طبق آخرین آماری که آمارفکت از سرشماری عمومی نفوس و مسکن به دست آورده است؛ آمار توزیع جمعیتی استان کهگیلویه و بویراحمد نشان میدهد که بیشترین میزان توزیع جمعیتی استان کهگیلویه و بویراحمد در سال 1375 بوده است. در این سال استان کهگیلویه و بویراحمد 0.91 درصد از جمعیت ایران را تشکیل داده است.
تحلیل توزیع جمعیتی استان کهگیلویه و بویراحمد (۱۳۶۵-۱۳۹۵)
استان کهگیلویه و بویراحمد یکی از استانهای جنوب غربی ایران است که به دلیل شرایط جغرافیایی، اقتصادی و اجتماعی خاص خود، روند متفاوتی را در توزیع جمعیتی نسبت به سایر استانها تجربه کرده است. دادههای سرشماری نشان میدهد که سهم این استان از جمعیت کل کشور در طول ۳۰ سال گذشته دچار نوساناتی جزئی شده، اما بهطور کلی تغییرات چشمگیری نداشته است. در این تحلیل، روند تغییرات جمعیتی این استان و عوامل تأثیرگذار بر آن بررسی میشود.
۱. روند تغییرات توزیع جمعیتی استان کهگیلویه و بویراحمد
براساس دادههای ارائهشده، سهم جمعیتی استان کهگیلویه و بویراحمد از کل کشور در پنج مقطع سرشماری به شرح زیر بوده است:
- سال ۱۳۶۵: ۰.۸۳٪
- سال ۱۳۷۵: ۰.۹۱٪
- سال ۱۳۸۵: ۰.۹۰٪
- سال ۱۳۹۰: ۰.۸۸٪
- سال ۱۳۹۵: ۰.۸۹٪
تحلیل روند:
در دهه ۱۳۶۵ تا ۱۳۷۵، سهم جمعیتی استان از ۰.۸۳٪ به ۰.۹۱٪ افزایش یافت. اما از سال ۱۳۸۵ به بعد، این سهم روندی نزولی پیدا کرده و در نهایت در سال ۱۳۹۵ به ۰.۸۹٪ رسیده است. این تغییرات نشان میدهد که این استان رشد جمعیتی سریعی را تجربه نکرده و در مقایسه با سایر استانها سهم آن از جمعیت کشور تقریباً ثابت باقی مانده است.
۲. عوامل مؤثر بر تغییرات جمعیتی استان کهگیلویه و بویراحمد
روند تغییرات سهم جمعیتی استان کهگیلویه و بویراحمد میتواند تحت تأثیر عوامل مختلفی باشد که در ادامه بررسی میشوند:
الف) نرخ زاد و ولد و رشد طبیعی جمعیت
این استان از جمله مناطق ایران است که نرخ زاد و ولد نسبتاً بالایی داشته، اما در مقایسه با استانهایی مانند سیستان و بلوچستان یا خوزستان، رشد جمعیت آن کمتر بوده است. از اواسط دهه ۱۳۸۰ به بعد، کاهش نرخ زاد و ولد در سطح کشور باعث شده که میزان رشد طبیعی جمعیت استان نیز کاهش یابد.
ب) مهاجرت به سایر استانها
یکی از مهمترین دلایل کاهش نسبی سهم جمعیتی استان، مهاجرت گسترده جوانان به سایر استانها، بهویژه استانهای صنعتی مانند اصفهان، فارس، بوشهر و تهران بوده است.
- کمبود فرصتهای شغلی
- نبود زیرساختهای صنعتی و اقتصادی قوی
- جستجوی کیفیت زندگی بهتر در شهرهای بزرگ
این عوامل باعث شده که بسیاری از افراد جوان و تحصیلکرده استان را ترک کنند، در نتیجه سهم استان از جمعیت کشور کاهش یابد یا تقریباً ثابت باقی بماند.
ج) توسعه کند زیرساختهای شهری و اقتصادی
کهگیلویه و بویراحمد یکی از استانهایی است که زیرساختهای توسعهیافتهای در مقایسه با استانهای صنعتی ندارد. کمبود امکانات بهداشتی، آموزشی، راههای ارتباطی مناسب و فرصتهای سرمایهگذاری باعث شده که این استان کمتر مورد توجه مهاجران قرار گیرد. در مقابل، برخی از استانهای دیگر با جذب مهاجران توانستهاند سهم بیشتری از جمعیت کشور را به خود اختصاص دهند.
د) نرخ پایین مهاجرت ورودی
برخلاف برخی استانها که در دهههای اخیر مهاجران زیادی را جذب کردهاند (مانند استانهای البرز، تهران و خراسان رضوی)، کهگیلویه و بویراحمد سهم کمی از مهاجرتهای ورودی داشته است. دلیل این امر میتواند شامل کمبود فرصتهای اقتصادی، محدودیتهای زیربنایی و پایین بودن جذابیت شهرهای استان برای زندگی و کار باشد.
۳. مقایسه وضعیت جمعیتی استان با سایر استانها
۱. مقایسه با استانهای دارای رشد سریع:
استانهایی مانند سیستان و بلوچستان، البرز و خراسان رضوی توانستهاند سهم بیشتری از جمعیت کشور را جذب کنند، درحالیکه کهگیلویه و بویراحمد سهم خود را حفظ کرده یا کاهش جزئی داشته است.
۲. مقایسه با استانهای دارای کاهش سهم جمعیتی:
برخی استانهای غربی و مرکزی مانند همدان و لرستان نیز کاهش سهم جمعیتی را تجربه کردهاند. این استانها، مشابه کهگیلویه و بویراحمد، با مشکل مهاجرت جوانان و توسعه نامتوازن اقتصادی مواجه هستند.
۴. پیامدهای کاهش یا ثبات سهم جمعیتی استان
اگر روند کاهش یا ثبات سهم جمعیتی استان ادامه یابد، میتواند پیامدهای متعددی داشته باشد:
الف) کاهش بودجه و تخصیص منابع دولتی
بسیاری از بودجههای دولتی بر اساس جمعیت تخصیص داده میشوند. کاهش سهم جمعیتی میتواند باعث کاهش بودجههای عمرانی، بهداشتی و آموزشی استان شود.
ب) افزایش روند سالمندی جمعیت
با مهاجرت جوانان از استان، ترکیب جمعیتی آن به سمت سالمندی حرکت خواهد کرد. این موضوع میتواند مشکلاتی در تأمین نیروی کار، کاهش تولید اقتصادی و افزایش نیاز به خدمات بهداشتی و حمایتی ایجاد کند.
ج) رکود اقتصادی و افزایش بیکاری
کاهش جمعیت فعال در استان میتواند باعث کاهش سرمایهگذاری و در نتیجه افزایش نرخ بیکاری و رکود اقتصادی شود. کمبود نیروی کار متخصص نیز میتواند به کاهش بهرهوری اقتصادی استان منجر شود.
۵. راهکارهای پیشنهادی برای بهبود وضعیت جمعیتی استان
برای جلوگیری از کاهش سهم جمعیتی استان و تشویق رشد پایدار، میتوان اقدامات زیر را پیشنهاد کرد:
- ایجاد فرصتهای شغلی و سرمایهگذاری در استان:
توسعه صنایع کوچک، کارآفرینی، حمایت از مشاغل خانگی و سرمایهگذاری در بخش کشاورزی و گردشگری میتواند به جذب و حفظ جمعیت کمک کند. - بهبود زیرساختهای اقتصادی و رفاهی:
گسترش خدمات بهداشتی، آموزشی، حملونقل و رفاهی میتواند انگیزهای برای کاهش مهاجرت جوانان و جذب افراد جدید به استان باشد. - توسعه صنعت گردشگری:
کهگیلویه و بویراحمد با داشتن جاذبههای طبیعی و فرهنگی فراوان، پتانسیل بالایی برای توسعه گردشگری دارد. ایجاد امکانات اقامتی، تبلیغات گردشگری و توسعه بومگردی میتواند به افزایش اشتغال و جلوگیری از مهاجرت کمک کند. - تدوین سیاستهای تشویقی برای بازگشت مهاجران به استان:
ارائه تسهیلات ویژه مانند وامهای کمبهره، تخفیفهای مالیاتی و حمایت از کارآفرینان بومی میتواند برخی از مهاجران را ترغیب به بازگشت کند. - افزایش کیفیت زندگی و مسکن:
بهبود کیفیت مسکن، ایجاد فضاهای تفریحی، فرهنگی و ورزشی و افزایش سطح رفاه اجتماعی میتواند مهاجرت معکوس را تشویق کند.
نتیجهگیری
بررسی توزیع جمعیتی استان کهگیلویه و بویراحمد نشان میدهد که این استان طی سه دهه گذشته تغییرات اندکی در سهم خود از جمعیت کشور داشته است. عواملی مانند مهاجرت جوانان به سایر استانها، رشد کند اقتصادی، کمبود زیرساختهای صنعتی و نبود فرصتهای شغلی مناسب باعث شده که این استان افزایش قابلتوجهی در سهم جمعیتی خود نداشته باشد. در صورت ادامه این روند، استان ممکن است در آینده با کاهش رشد اقتصادی، سالمندی جمعیت و کاهش سرمایهگذاریها مواجه شود. برای تغییر این وضعیت، ایجاد فرصتهای شغلی، توسعه گردشگری، سرمایهگذاری در زیرساختها و تشویق بازگشت مهاجران میتواند نقش کلیدی ایفا کند.
برای کسب اطلاعات و آمارهای بیشتر در حوزهی جمعیتشناسی کلیک کنید.
آمارهای مرتبط:
آمار توزیع جمعیتی استان مرکزی (سال 1365-1395)
آمار توزیع جمعیتی استان هرمزگان (سال 1365-1395)