آمار تعداد جمعیت نقاط شهری ایران در سال 1395 که در آمارگیری سال 1395 در سرشماری عمومی نفوس و مسکن به دست آمده است نشان می‌دهد، بیشترین تعداد جمعیت نقاط شهری ایران در سال 1390 مربوط به استان تهران بوده است.
آخرین آمار را در آمارفکت بخوانید.
طبق آخرین آماری که آمارفکت از سرشماری عمومی نفوس و مسکن به دست آورده است؛ آمار تعداد جمعیت نقاط شهری ایران نشان می‌دهد که بیشترین تعداد جمعیت نقاط شهری ایران مربوط به استان تهران بوده است. در سال 1390 تعداد جمعیت نقاط شهری استان تهران به 11,305,832 نفر رسیده است.
تحلیل تعداد جمعیت نقاط شهری ایران در سال 1390 به تفکیک استان
تعداد جمعیت نقاط شهری ایران در سال 1390 به تفکیک استان نشان‌دهنده ادامه روند افزایش شهرنشینی در کشور است. در این سال، بسیاری از استان‌ها افزایش چشمگیری در جمعیت شهری خود تجربه کردند که ناشی از مهاجرت روستاییان به شهرها، توسعه اقتصادی و زیرساخت‌های شهری و تغییرات اجتماعی بوده است.
بررسی تعداد جمعیت نقاط شهری ایران در سال 1390 به تفکیک استان
1. استان‌های دارای بیشترین تعداد جمعیت نقاط شهری ایران در سال 1390
استان‌های تهران، خراسان رضوی، اصفهان، خوزستان و فارس بالاترین تعداد جمعیت نقاط شهری ایران در سال 1390 را داشتند.
- تهران (11,305,832 نفر) همچنان بزرگ‌ترین و پرجمعیت‌ترین استان شهری ایران محسوب می‌شود. تمرکز مراکز صنعتی، اقتصادی، تجاری و اداری، افزایش مهاجرت داخلی و توسعه حومه‌های شهری، از دلایل افزایش سریع جمعیت شهری در تهران بوده است.
- خراسان رضوی (4,311,210 نفر) به دلیل موقعیت مذهبی و اقتصادی مشهد، همچنان یکی از قطب‌های اصلی شهرنشینی در کشور باقی مانده است.
- اصفهان (4,168,219 نفر) با توسعه صنایع فولاد، پتروشیمی، خودروسازی و زیرساخت‌های شهری، به‌عنوان یکی از مراکز اقتصادی مهم کشور، رشد جمعیت شهری را تجربه کرده است.
- خوزستان (3,218,451 نفر) یکی از مهم‌ترین استان‌های شهری کشور است که با توسعه صنایع نفت، گاز و پتروشیمی و گسترش بندرها، جمعیت شهری خود را حفظ کرده است.
- فارس (3,106,732 نفر) یکی از استان‌هایی است که با توجه به توسعه شهری در شیراز و دیگر شهرهای مهم خود، روند شهرنشینی پایداری را تجربه کرده است.
2. استان‌های دارای جمعیت شهری متوسط در سال 1390
استان‌هایی مانند آذربایجان شرقی، البرز، آذربایجان غربی، کرمان و مازندران در این دسته قرار دارند.
- آذربایجان شرقی (2,579,178 نفر) یکی از مهم‌ترین قطب‌های اقتصادی و تجاری کشور در شمال غرب ایران است.
- البرز (2,184,371 نفر) که در این سال به عنوان استان مستقل از تهران تشکیل شد، یکی از سریع‌ترین رشدهای جمعیت شهری را تجربه کرده است.
- آذربایجان غربی (1,932,544 نفر) به دلیل موقعیت مرزی، توسعه کشاورزی و دامداری، رشد شهرنشینی متوسطی را تجربه کرده است.
- کرمان (1,689,842 نفر)، به دلیل توسعه معادن و کشاورزی، شاهد افزایش تدریجی جمعیت شهری بوده است.
- مازندران (1,682,125 نفر)، با توجه به نزدیکی به تهران و گسترش شهرهای ساحلی، افزایش شهرنشینی را تجربه کرده است.
3. استان‌های دارای تعداد جمعیت نقاط شهری ایران کمتر در سال 1390
برخی استان‌ها مانند گیلان، کرمانشاه، سیستان و بلوچستان، قم، لرستان و مرکزی دارای جمعیت شهری متوسط به پایین هستند.
- گیلان (1,497,170 نفر)، به دلیل توسعه گردشگری، صنایع کشاورزی و افزایش مهاجرت به شهرها، رشد جمعیت شهری پایداری را تجربه کرده است.
- کرمانشاه (1,355,094 نفر) یکی از استان‌هایی است که به دلیل موقعیت جغرافیایی و تجاری، رشد متعادلی در شهرنشینی داشته است.
- سیستان و بلوچستان (1,243,079 نفر) با وجود شرایط سخت اقلیمی، همچنان یکی از استان‌هایی است که با رشد تدریجی شهرنشینی مواجه بوده است.
- قم (1,095,871 نفر) و لرستان (1,075,951 نفر) به دلیل تمرکز مراکز مذهبی و توسعه زیرساخت‌های شهری، شاهد افزایش جمعیت شهری بوده‌اند.
- مرکزی (1,045,001 نفر) و همدان (1,040,605 نفر) به دلیل وجود صنایع تولیدی و کشاورزی، جمعیت شهری متوسطی دارند.
4. استان‌های دارای کمترین تعداد جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال 1390
استان‌هایی مانند سمنان، چهارمحال و بختیاری، خراسان شمالی، ایلام و کهگیلویه و بویراحمد دارای کمترین تعداد جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال 1390 هستند.
- سمنان (486,345 نفر) و چهارمحال و بختیاری (521,071 نفر)، به دلیل ویژگی‌های جغرافیایی و پراکندگی جمعیت، هنوز رشد بالایی در شهرنشینی نداشته‌اند.
- خراسان شمالی (446,872 نفر) و خراسان جنوبی (371,054 نفر) که در این سال به‌عنوان استان‌های مستقل شکل گرفتند، هنوز شهرنشینی گسترده‌ای را تجربه نکرده‌اند.
- کهگیلویه و بویراحمد (346,626 نفر) و ایلام (356,896 نفر) به دلیل محدودیت‌های زیرساختی و اقتصادی، کمترین میزان شهرنشینی را در سال 1390 داشتند.
عوامل تأثیرگذار بر رشد تعداد جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال 1390
1. توسعه اقتصادی و صنعتی شدن شهرها
- استان‌هایی مانند تهران، اصفهان، خوزستان و کرمان، به دلیل توسعه صنایع مختلف، افزایش مهاجرت به شهرها و رشد اشتغال، شاهد رشد سریع شهرنشینی بوده‌اند.
- در مقابل، استان‌هایی که فرصت‌های شغلی کمتری داشته‌اند، رشد شهرنشینی کندتری را تجربه کرده‌اند.
2. بهبود زیرساخت‌های شهری
- گسترش حمل‌ونقل عمومی، توسعه جاده‌ها، برق‌رسانی و بهداشت شهری، نقش مهمی در افزایش شهرنشینی داشته است.
- استان‌هایی که سرمایه‌گذاری بیشتری در این حوزه انجام داده‌اند، شاهد افزایش جمعیت شهری بوده‌اند.
3. تأثیر مهاجرت داخلی و تغییرات اجتماعی
- افزایش مهاجرت از مناطق روستایی به شهرها، یکی از عوامل اصلی رشد شهرنشینی در این دوره بوده است.
- بهبود امکانات شهری و افزایش رفاه اجتماعی، باعث شده است که بسیاری از خانواده‌ها زندگی شهری را به زندگی روستایی ترجیح دهند.
جمع‌بندی
- تهران، خراسان رضوی، اصفهان، خوزستان و فارس، بیشترین تعداد جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال 1390 را داشتند.
- استان‌هایی مانند کهگیلویه و بویراحمد، ایلام و چهارمحال و بختیاری، کمترین رشد شهرنشینی را داشتند.
- استان البرز در این سال به‌صورت رسمی به‌عنوان استان مستقل ثبت شد.
- توسعه اقتصادی، ایجاد زیرساخت‌های شهری و مهاجرت داخلی، عوامل اصلی رشد شهرنشینی در این دوره بودند.
با توجه به این روند، انتظار می‌رفت که شهرنشینی در دهه‌های آینده با سرعت بیشتری ادامه یابد، که در سرشماری‌های بعدی نیز این موضوع تأیید شد.
برای کسب اطلاعات و آمارهای بیشتر در حوزه‌‌ی جمعیت‌شناسی کلیک کنید.
آمارهای مرتبط:
آمار تعداد جمعیت نقاط روستایی به تفکیک استان (سال 1395)
آمار تعداد جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان (سال 1375)
