آمار تعداد حوزه مستندسازی شده زبان و گویش که در سال 1401 منتشر شده است حاکی از آن است که در بازه زمانی سال 1397 تا سال 1401 بیشترین تعداد حوزه مستندسازی شده زبان و گویش در سال 1400 بوده است.
آمار امروز را در آمارفکت بخوانید.
طبق آخرین آماری که آمارفکت از مرکز آمار ایران به دست آورده است؛ آمار تعداد حوزه مستندسازی شده زبان و گویش نشان می‌دهد که در بازه زمانی سال 1397 تا سال 1401 بیشترین تعداد حوزه مستندسازی شده زبان و گویش در سال 1400 بوده است. در این سال تعداد حوزه مستندسازی شده زبان و گویش به 23 حوزه رسیده است.
آمار تعداد حوزه مستندسازی شده زبان و گویش (سال 1397-1401)
بررسی آمار تعداد حوزه مستندسازی شده زبان و گویش در ایران طی سال‌های 1397 تا 1401 نشان‌دهنده تغییرات قابل‌توجهی در این حوزه فرهنگی است. مستندسازی زبان‌ها و گویش‌ها، به‌ویژه در کشوری با تنوع زبانی و گویشی مانند ایران، از اهمیت بالایی برخوردار است. این فعالیت‌ها به حفظ میراث زبانی، جلوگیری از فراموشی گویش‌ها و انتقال آن‌ها به نسل‌های آینده کمک شایانی می‌کند. تحلیل این آمار نشان می‌دهد که میزان مستندسازی در این حوزه با نوساناتی روبه‌رو بوده است.
در سال 1397 تعداد حوزه‌های مستندسازی شده زبان و گویش تنها 3 مورد بود. این رقم نشان‌دهنده شروع محدود و ابتدایی این فعالیت در کشور است. در این سال تمرکز بیشتری بر شناسایی اولویت‌ها و برنامه‌ریزی برای مستندسازی زبان‌ها و گویش‌ها قرار داشت. کم بودن تعداد موارد مستندسازی شده می‌تواند ناشی از نبود امکانات کافی یا تمرکز بر سایر بخش‌های فرهنگی بوده باشد.
سال 1398 با افزایش تعداد حوزه‌های مستندسازی شده به 9 مورد همراه شد. این رشد، گام مثبتی در راستای توجه به تنوع زبانی ایران به شمار می‌رود. در این سال، تلاش شد تا زبان‌ها و گویش‌های در معرض خطر شناسایی شوند و برنامه‌ریزی‌های لازم برای ثبت آن‌ها انجام گیرد.
سال 1399 شاهد جهشی قابل‌توجه در این آمار بود و تعداد حوزه‌های مستندسازی شده به 21 مورد رسید. این رشد قابل‌توجه نشان‌دهنده تمرکز بیشتر بر اهمیت حفظ گویش‌ها و زبان‌های محلی است. در این دوره احتمالاً برنامه‌های حمایتی بیشتری اجرا شده یا بودجه‌های مناسبی برای این منظور اختصاص یافته است. این اقدام می‌تواند گام مؤثری در راستای تقویت هویت زبانی و فرهنگی مناطق مختلف ایران تلقی شود.
در سال 1400 این روند صعودی ادامه یافت و تعداد حوزه‌های مستندسازی شده به 23 مورد رسید. این افزایش نشان‌دهنده پایداری در فعالیت‌های مرتبط با حفظ زبان و گویش‌هاست. با توجه به نیاز فوری به ثبت و حفظ زبان‌ها و گویش‌های در معرض خطر، این اقدامات اهمیت بالایی داشته و به تقویت ارتباطات فرهنگی بین نسل‌ها کمک می‌کند.
اما در سال 1401 تعداد حوزه‌های مستندسازی شده به 3 مورد کاهش یافت که بازگشتی به سطح فعالیت سال 1397 است. این افت ناگهانی می‌تواند به دلایل مختلفی نظیر کاهش حمایت‌های مالی، تغییر اولویت‌های فرهنگی یا محدودیت‌های اجرایی مرتبط باشد. این کاهش، زنگ خطری برای تداوم مستندسازی زبان‌ها و گویش‌ها به شمار می‌رود و ممکن است برخی از زبان‌ها و گویش‌های کمتر شناخته‌شده را در معرض خطر بیشتری قرار دهد.
تحلیل کلی این آمار نشان می‌دهد که مستندسازی زبان و گویش‌ها در ایران تحت تأثیر عوامل متعددی قرار دارد. در حالی که سال‌های 1399 و 1400 نشان‌دهنده پیشرفت‌های مهمی در این زمینه بوده‌اند، کاهش شدید در سال 1401 نشان‌دهنده نیاز به برنامه‌ریزی دقیق‌تر و تخصیص منابع پایدار برای این حوزه است. مستندسازی زبان و گویش‌ها نه تنها به حفظ هویت فرهنگی کمک می‌کند، بلکه ابزاری مهم برای تقویت همبستگی ملی و توسعه فرهنگی به شمار می‌رود. توجه به این حوزه باید در اولویت سیاست‌گذاری‌های فرهنگی قرار گیرد تا بتوان از این میراث ارزشمند برای آیندگان حفاظت کرد.
برای کسب اطلاعات و آمارهای بیشتر در حوزه تئاتر و سینما کلیک کنید.
آمارهای مرتبط:
آمار میزان فروش سینماهای ایران به تفکیک استان (سال 1402)
آمار پر فروش‌ترین سینماهای ایران (سال 1402)
