عنوان پیمایش: وضعیت مصرف اسباببازی در ایران
بازه زمانی انجام پیمایش: ده روز
تعداد شرکتکنندگان: 2024 نفر
برگزارکننده: آمارفکت
مقدمهای از آمار مصرف اسباب بازی در ایران
آمار مصرف اسباببازی طبق دادههای پیمایش «وضعیت مصرف اسباببازی در ایران» که از طریق پرسشنامه آنلاین با مشارکت 2024 نفر از استانها، شهرها و روستاهای مختلف و همچنین در گروههای سنی متفاوت توسط مرکز آمارفکت برگزار شد، نتایج قابل توجهی را به همراه دارد. از این تعداد، 1240 نفر صاحب فرزند نبوده و در مقابل 784 نفر حداقل یک فرزند داشتند و تعداد 522 نفر کودک زیر 12 سال داشتند.
لازم به ذکر است که دادههای این پیمایش در آبان ماه 1404 جمعآوری شده و در اختیار علاقهمندان و پژوهشگران قرار میگیرد. کلیه حقوق مادی و معنوی این پیمایش متعلق به مرکز آمارفکت میباشد. استفاده از دادهها به شرط ذکر نام آمارفکت بلامانع است.
تحلیل پاسخهای مشارکتکنندگان
1- در نخستین بخش پیمایش از مشارکتکنندگان خواسته شد تا مشخص نمایند اولاً دارای فرزند هستند و ثانیاً آیا صاحب فرزند خردسال(کمتر از 12 سال) هستند؟ نتیجه به دست آمده نشان داد که از میان 2024 شرکتکننده در این پیمایش تعداد 1240 نفر اصلا صاحب فرزند نبوده و در مقابل تعداد 784 نفر اعلان کردهاند که حداقل یک فرزند دارند. با این وجود جملگی این افراد صاحب فرزند خردسال نبودند. به این ترتیب پاسخهای ثبت شده برای پرسش دوم نشان داد که 522 نفر از این تعداد فرزند زیر 12 سال دارند. تعداد فرزندان این افراد در قالب جدول زیر قابل مشاهده است:
| گزینه | فراوانی | درصد | درصد تجمعی |
| یک فرزند | 203 | 38.9 | 38.9 |
| دو فرزند | 191 | 36.6 | 75.5 |
| سه فرزند | 84 | 16.1 | 91.6 |
| بیش از 3 فرزند | 44 | 8.4 | 100 |
2- در بخش دوم از پاسخگویان خواسته شد که بگویند کودک آنها به طور میانگین چند اسباببازی در خانه دارد؟ جدول زیر فراوانی هر یک از گزینههای مطرح شده را نشان میدهد:
| گزینه | فراوانی | درصد | درصد تجمعی |
| 1 تا 10 | 154 | 29.5 | 29.5 |
| 10 تا 20 | 112 | 21.4 | 50.9 |
| 20 تا 30 | 84 | 16.1 | 67 |
| 30 تا 40 | 51 | 9.8 | 76.8 |
| 40 تا 50 | 36 | 6.9 | 83.7 |
| بیش از 50 | 85 | 16.3 | 100 |
آمار مصرف اسباب بازی نشان میدهند که توزیع مالکیت اسباببازی در بین پاسخگویان متمرکز بر مقادیر پایینتر است.
تقریباً نیمی از کودکان (۵۰.۹٪) بین ۱ تا ۲۰ اسباببازی دارند. این بخش شامل ۲۹.۵٪ با ۱ تا ۱۰ اسباببازی و ۲۱.۴٪ با ۱۰ تا ۲۰ اسباببازی است. این تمرکز اولیه نشاندهنده یک الگوی مصرف نسبتاً متوسط یا مدیریتشده در بخش عمدهای از جامعه آماری است.
با نگاهی دقیقتر به توزیع، میتوانیم بخشهای مختلفی را شناسایی کنیم.
- بخش غالب (مصرف کم تا متوسط): بیش از دو سوم پاسخگویان (۶۷٪) گزارش دادهاند که فرزندانشان کمتر از ۳۰ اسباببازی دارند. این موضوع نشان میدهد که در بخش عمدهای از خانوادههای ایرانی موردبررسی، تعداد اسباببازیها در یک محدوده قابل کنترل قرار دارد.
- بخش مصرف بالا: نکته قابل توجه، وجود یک بخش با مصرف بسیار بالا است. ۱۶.۳٪ از کودکان بیش از ۵۰ اسباببازی دارند. این گروه نشاندهنده بخش کوچکی از جامعه است که ممکن است الگوهای مصرف متفاوتی داشته باشند، این مسئله میتواند ناشی از تفاوتهای اقتصادی، فرهنگی یا سبک فرزندپروری باشد.
به طور کلی دادهها دارای یک توزیع نامتقارن با انحراف به سمت راست هستند، به این معنی که اگرچه بیشتر افراد تعداد کمی اسباببازی دارند، اما وجود تعداد قابل توجهی از افراد با تعداد اسباببازی بسیار زیاد، میانگین کلی را افزایش میدهد.
3- سوال بعدی به این موضوع اختصاص دارد که کودکان با چه تعداد از اسباببازیهایی که دارند بازی میکنند؟ به این ترتیب پاسخهای ذیل حاصل شد.
| گزینه | فراوانی | درصد | درصد تجمعی |
| کمتر از نصف | 174 | 33.3 | 33.3 |
| نصف | 131 | 25.1 | 58.4 |
| بیشتر از نصف | 89 | 17.1 | 75.5 |
| تمام اسباببازیها | 84 | 16.1 | 91.6 |
| معمولاً با اسباببازیهای خود بازی نمیکند | 44 | 8.4 | 100 |
دادههای به دست آمده بینش مهمی در مورد نحوه تعامل کودکان با مجموعه اسباببازیهای خود ارائه میدهند. تحلیل این بخش نشان میدهد که اکثریت قابل توجهی از کودکان از تمام ظرفیت اسباببازیهای خود استفاده نمیکنند و الگوهای مصرف به سمت تمرکز بر بخش کوچکی از اسباببازیهای موجود متمایل است.
- غلبه مصرف محدود: طبق آمار مصرف اسباب بازی اکثریت کودکان تنها با بخش کوچکی از اسباببازیهای خود بازی میکنند. مجموعاً ۵۸.۴٪ از پاسخگویان گزارش دادهاند که فرزندشان تنها با نصف یا کمتر از نصف اسباببازیهایش بازی میکند. این آمار بالا نشاندهنده اشباع اتاق کودک و خرید بیش از حد نیاز واقعی یا علاقه کودک است.
- میزان کم استفاده کامل: تنها ۱۶.۱٪ از کودکان با تمام اسباببازیهایی که در اختیار دارند بازی میکنند. این موضوع نشان میدهد که در بخش عمدهای از خانوادههای ایرانی، حجم بالای اسباببازیها لزوماً به معنای استفاده فعال و کامل از همه آنها نیست.
- بخش غیرفعال: حدود ۸.۴٪ از کودکان معمولاً با اسباببازیهای خود بازی نمیکنند. این گروه ممکن است به فعالیتهای دیگری مانند بازیهای دیجیتال، ورزش یا مطالعه علاقهمند باشند، یا محیط بازی آنها به گونهای سازماندهی نشده باشد که جذابیت لازم را برای بازی با اسباببازیهای فیزیکی ایجاد کند.
در نتیجه، میتوان گفت که در خانوادههای ایرانیِ مورد مطالعه، عدم توازنی آشکار میان تعداد اسباببازیهای موجود و میزان استفاده فعال از آنها وجود دارد. یافتهها نشان میدهند که تمرکز اصلی بازی کودکان بر روی مجموعه محدودی از اسباببازیهای مورد علاقه است و بخش بزرگی از اسباببازیها بلااستفاده باقی میمانند.
4- سوال دیگری که مطرح شد درخصوص اختصاص سهمیه مشخص از سبد خانوار به خرید اسباب بازی بود. به این ترتیب خانوادههای ایرانی در این بخش به این سوال پاسخ دادند که «چند درصد از سبد خرید خانوده شما به خرید اسباببازی برای کودک یا کودکانتان اختصاص دارد؟» نتایج در جدول زیر قابل مشاهده است:
| گزینه | فراوانی | درصد | درصد تجمعی |
| کمتر از 1 درصد | 168 | 32.2 | 32.2 |
| 1 تا 5 درصد | 214 | 41 | 73.2 |
| 5 تا 10 درصد | 86 | 16.5 | 89.7 |
| بالای 10 درصد | 54 | 10.3 | 100 |
این نتایج نشان میدهند که خرید اسباببازی بخش نسبتاً کوچکی از سبد هزینه اکثر خانوادههای مورد مطالعه را تشکیل میدهد. اکثریت قاطع خانوادهها (۷۳.۲٪) کمتر از ۵ درصد از کل بودجه خرید خانوار خود را به اسباببازی اختصاص میدهند. از جمله دلایل مهم این امر میتوان به اولویتبندی نیازهای اساسی، ضرورت مدیریت مالی خانواده و دیدگاههای فرهنگی اشاره کرد. این یافتهها تصویر روشنی از اولویتهای اقتصادی خانوادهها ارائه میدهند و نشان میدهند که بازار اسباببازی در ایران ممکن است با محدودیتهای مالی مواجه باشد و بخش عمدهای از مصرف به سمت کالاهای ارزانتر یا مدیریت شده سوق پیدا کند.
5- در قسمت اخیر به تأثیر رسانهها (تلویزیون و بلاگرها) بر رفتار خرید اسباببازی در خانوادههای ایرانی پرداخته شد و از پاسخگویان خواسته شد تا تاثیر تبلیغات اعم از تلویزیون و بلاگرها را بر روی رفتار خرید اسباببازی مشخص کنند. به این ترتیب دو سوال به شرح ذیل مطرح شد. «آیا کودک شما تاکنون تحت تاثیر تبلیغات تلویزیون به اسباببازی خاصی علاقهمند شده است؟» و «آیا کودک شما تاکنون تحت تاثیر تبلیغات بلاگرهای اینستاگرامی به اسباببازی خاصی علاقهمند شده است؟». پاسخ به این دو سوال نتایج زیر را به همراه داشت.
| تاثیر تلویزیون | فراوانی | درصد | تاثیر بلاگرها | فراوانی | درصد |
| بله | 322 | 61.9 | بله | 241 | 46.2 |
| خیر | 200 | 38.1 | خیر | 281 | 53.8 |
همانطور که بیان شد این دادهها به بررسی نقش دو رسانه متفاوت، یعنی تلویزیون و اینستاگرام (از طریق بلاگرها)، در شکلدهی به علایق و در نتیجه رفتار خرید اسباببازی در کودکان میپردازند. نتایج نشان میدهند که اگرچه هر دو رسانه مؤثر هستند، اما تأثیرگذاری آنها متفاوت است. تلویزیون همچنان به عنوان یک رسانه قدرتمند و با نفوذ بالا در میان خانوادههای ایرانی مطرح است.به طوری که ۶۱.۹٪ از پاسخگویان تأیید کردهاند که فرزندشان تحت تأثیر تبلیغات تلویزیونی به اسباببازی خاصی علاقهمند شده است. این موضوع نشاندهنده دسترسی گسترده و اعتماد نسبی یا حداقل مواجهه مداوم با این رسانه در سطح خانوار است.
آمار مصرف اسباب بازی نشان میدهد تبلیغات بلاگرهای اینستاگرامی نیز تأثیر قابل توجهی دارند، اما میزان آن کمتر از تلویزیون است. ۴۶.۲٪ از کودکان تحت تأثیر این رسانه قرار گرفتهاند. احتمالاً این تفاوت ناشی از محدودیت سنی استفاده از اینستاگرام نسبت به تلویزیون، یا میزان زمان کمتری باشد که کودکان مستقیماً در معرض این نوع تبلیغات قرار میگیرند. با این حال، نزدیک به نیمی از جامعه آماری نشاندهنده قدرت روزافزون شبکههای اجتماعی در شکلدهی به خواستههای مصرفی کودکان است. در نتیجه، تحلیل دادهها تأیید میکند که تبلیغات رسانهای نقش محوری در تحریک علاقه کودکان به اسباببازیهای خاص در خانوادههای ایرانی دارند.
6- سوال بعدی با هدف سنجش میزان وقتگذرانی کودکان با اسباببازیهایشان طراحی شد. از پاسخگویان خواسته شد مدت زمان میانگین روزانهای را که کودکشان صرف بازی با اسباببازیهای خود میکند، مشخص نمایند. نتایج حاصل از پاسخهای جمعآوری شده در جدول زیر ارائه شده است:
| گزینه | فراوانی | درصد | درصد تجمعی |
| کمتر از 1 ساعت | 156 | 29.9 | 29.9 |
| بین 1 تا 2 ساعت | 185 | 35.4 | 65.3 |
| بین 2 تا 4 ساعت | 105 | 20.1 | 85.4 |
| بین 4 تا 6 ساعت | 52 | 10 | 95.4 |
| بیش از 6 ساعت | 24 | 4.6 | 100 |
بخش عمدهای از کودکان (حدود ۶۵.۳٪) به طور میانگین کمتر از دو ساعت در روز را به بازی با اسباببازیهای خود اختصاص میدهند. این شامل ۲۹.۹٪ است که کمتر از یک ساعت بازی میکنند و ۳۵.۴٪ که بین یک تا دو ساعت بازی میکنند. این بازه (۱ تا ۲ ساعت) پرتکرارترین زمان بازی در میان پاسخگویان است. توزیع زمان بازی به وضوح به سمت مقادیر پایینتر متمایل است. با افزایش مدت زمان بازی، درصد کودکان در هر دسته به شدت کاهش مییابد. این موضوع نشان میدهد که بازی با اسباببازی یک فعالیت تماموقت برای اکثر کودکان نیست. تنها یک اقلیت کوچک از کودکان زمان بسیار زیادی را صرف این فعالیت میکنند.
طبق یافتههای پیمایش تنها ۴.۶٪ از کودکان بیش از ۶ ساعت در روز بازی میکنند، در حالی که مجموعاً ۱۴.۶٪ بیش از ۴ ساعت بازی میکنند. این گروه ممکن است شامل کودکان پیشدبستانی یا کودکانی باشد که به دلایل مختلف (مانند تعطیلات یا عدم دسترسی به فعالیتهای دیگر) وقت آزاد بیشتری دارند. به طور کلی اگرچه ساعت مشخص و استانداردی برای بازی کودکان وجود ندارد اما تحلیل دادهها نشان میدهد که مدت زمان میانگین بازی روزانه کودکان با اسباببازیها در خانوادههای ایرانی مورد بررسی، اغلب کم تا متوسط است.
7- در بخش اخیر از والدین پرسیده شده است که کودکشان با هر یک از انواع اسباببازیهای زیر چقدر بازی میکنند؟ پاسخهای زیر به دست آمده است.
| گزینه نوع اسباببازی | خیلی زیاد و زیاد | برخی مواقع | خیلی کم و کم | اصلا استفاده نمیکند |
| انواع عروسک | ۵۲.۷٪ | ۲۵.۹٪ | ۱۴.۰٪ | ۷.۵٪ |
| لگو و خانهسازی | ۵۵.۶٪ | ۲۳.۸٪ | ۱۳.۴٪ | ۷.۳٪ |
| بازیهای فکری(پازل و جورچین) | ۴۹.۰٪ | ۲۷.۲٪ | ۱۴.۹٪ | ۸.۸٪ |
| اسباببازیهای نقشآفرینی(ستهای مشاغل یا آشپزخانه) | ۵۱.۷٪ | ۲۸.۰٪ | ۱۴.۴٪ | ۵.۹٪ |
| بازیهای موبایل و کامپیوتری | ۴۹.۴٪ | ۲۶.۴٪ | ۱۶.۱٪ | ۸.۰٪ |
تحلیل دادههای مربوط به انواع اسباببازیها پرده از تنوع چشمگیر علایق کودکان ایرانی برمیدارد و نشان میدهد که هر نوع اسباببازی جایگاه خاص خود را در الگوی بازی آنها دارد. یک نکته کلیدی این است که اسباببازیهای ساختنی (لگو و خانهسازی) بالاترین میزان استفاده «خیلی زیاد و زیاد»(۵۵.۶٪) را به خود اختصاص دادهاند، که نشاندهنده جذابیت پایدار آنها در تحریک خلاقیت و درگیری فعال کودکان است.
نکته دوم، رقابت نزدیک میان اسباببازیهای فیزیکی و بازیهای دیجیتال است. بازیهای موبایل و کامپیوتری با ۴۹.۴٪ استفاده «خیلی زیاد و زیاد»، در جایگاه نزدیک به بازیهای فکری و عروسکها قرار دارند. این نکته نشان میدهد که علیرغم نفوذ بالای رسانههای دیجیتال (که در سوال قبلی دیده شد)، اسباببازیهای سنتی و فیزیکی همچنان جایگاه قوی خود را حفظ کردهاند.
نکته سوم این است که اسباببازیهای نقشآفرینی کمترین میزان «اصلاً استفاده نمیکند »(۵.۹٪) را دارند، که نشاندهنده مقبولیت و کاربرد عمومیتر آنها در میان کودکان است. تحلیل نهایی الگوهای استفاده از انواع اسباببازیها در خانوادههای ایرانی نشان میدهد که درگیری کودکان با اسباببازیهای فیزیکی و خلاقانه همچنان بسیار بالا است و حتی از بازیهای موبایلی پیشی میگیرد.
8- سوال بعدی با هدف سنجش ادراک والدین از تأثیر تربیتی اسباببازیها بر ابعاد غیرشناختی رشد کودک (مهارتهای اجتماعی و عاطفی) طراحی شد. از پاسخگویان پرسیده شد که آیا اسباببازیها تأثیر مثبتی بر این مهارتها دارند یا خیر. پاسخهای جمعآوری شده به شرح زیر است:
| گزینه | فراوانی | درصد | درصد تجمعی |
| بله | 347 | 66.5 | 66.5 |
| خیر | 52 | 10 | 76.5 |
| نظری ندارم | 123 | 23.5 | 100 |
این دادهها یک تصویر بسیار مثبت از دیدگاه والدین ایرانی نسبت به ارزش تربیتی اسباببازیها ارائه میدهند. اکثریت قاطع والدین (۶۶.۵٪) بر این باورند که اسباببازیهای فرزندشان تأثیر مثبتی بر رشد مهارتهای اجتماعی و عاطفی او دارد. این یک یافته مهم است که نشان میدهد والدین، فراتر از سرگرمی، اسباببازیها را به عنوان ابزارهای آموزشی ارزشمند در نظر میگیرند.
فقط یک اقلیت بسیار کوچک (۱۰٪) این تأثیر را رد کردهاند. با این حال، نکته قابل توجه، بخش نسبتاً بزرگ «نظری ندارم» (۲۳.۶٪) است. این بخش نشان میدهد که حدود یک چهارم والدین ممکن است آگاهی کافی در مورد چگونگی تأثیر اسباببازیها بر این مهارتهای خاص نداشته باشند، یا اینکه این ارتباط برایشان بدیهی یا قابل مشاهده نیست.
9- در بخش دیگر از پاسخگویان خواسته شد تا حداکثر سه مورد را که اهمیت بیشتری در انتخاب اسباببازی دارد مشخص نمایند. گزینههای مطرح شده مواردی همچون ارزش آموزشی، کیفیت و جنس، ایمنی، قیمت، محبوبیت (ترند)، برند خاص و نظر کودک را در بر میگرفت. سه گزینهای که از سوی خانوادهها بیشترین اهمیت را داشت عبارت بودند از:
| گزینه | فراوانی | درصد |
| کیفیت و جنس | 125 | 24 |
| نظر کودک | 76 | 14.6 |
| قیمت | 55 | 10.5 |
بر اساس آمار مصرف اسباب بازی، کیفیت و جنس اسباببازی با کسب ۲۴٪ از کل انتخابهای ممکن، به عنوان مهمترین دغدغه والدین ایرانی مطرح است. این یافته نشاندهنده آن است که دغدغه اصلی والدین، فراتر از ترندهای روز میباشد. نظر کودک با ۱۴.۶٪ اهمیت دوم را داراست. این موضوع نشان از یک تغییر فرهنگی دارد که در آن والدین به استقلال کودک در انتخاب و ایجاد حس مالکیت و اعتماد به نفس در او اهمیت میدهند.
احتمالاً والدین مدرنتر سعی میکنند بین خواستههای کودک و معیارهای تربیتی خود تعادل برقرار کنند. قیمت با ۱۰.۵٪ در جایگاه سوم قرار دارد. اگرچه قیمت یک عامل مهم است (همانطور که در بخشهای قبلی مشاهده شد که بودجه کمی به اسباببازی اختصاص مییافت)، اما در مقایسه با کیفیت یا نظر مستقیم کودک، در رتبه پایینتری در اولویتبندی ذهنی والدین قرار میگیرد. این بدان معناست که والدین ترجیح میدهند با بودجه محدود خود، کالای با کیفیتتری تهیه کنند که کودک نیز آن را دوست داشته باشد، حتی اگر تعداد اسباببازیهای خریداری شده کمتر باشد.
10- در بخش دیگری از پرسشنامه، رفتار خرید والدین در خصوص تهیه اسباببازیهای دسته دوم مورد سنجش قرار گرفت. از پاسخگویان پرسیده شد که آیا تجربه خرید اسباببازیهای استفاده شده را داشتهاند یا خیر. این سوال به بررسی میزان تمایل خانوادهها به استفاده از بازار ثانویه اسباببازی میپردازد. نتایج جمعآوری شده در ادامه ارائه شده است:
| گزینه | فراوانی | درصد |
| بله (تجربه خرید داشتهاند) | 102 | 19.5 |
| خیر (تجربه خرید نداشتهاند) | 420 | 80.5 |
اکثریت قاطع پاسخگویان، یعنی ۸۰.۵٪ از والدین ایرانی، اعلان کردهاند که تاکنون اقدام به تهیه اسباببازی دسته دوم نکردهاند. این آمار بالا نشاندهنده ترجیح قوی برای خرید اسباببازی نو است. این عدم تمایل میتواند ناشی از چندین عامل باشد:
- دغدغههای بهداشتی و ایمنی: نگرانی والدین در مورد تمیزی، ضدعفونی بودن اسباببازیهای مستعمل و استانداردهای ایمنی آنها (مانند مواد به کار رفته یا قطعات شکسته).
- مسائل فرهنگی و پرستیژ: دیدگاهی که خرید کالای دست دوم را با سطح اقتصادی پایین مرتبط میداند یا تمایل به ارائه بهترین و نوترین وسایل برای فرزندان.
- ترجیح کیفیت نو: ا توجه به اینکه «کیفیت و جنس» مهمترین عامل در خرید بود (بر اساس سوال قبلی)، والدین ممکن است اعتماد کمتری به کیفیت اسباببازیهای دست دوم داشته باشند.
بر این اساس تنها ۱۹.۵٪ از خانوادهها تجربه خرید اسباببازی دست دوم را داشتهاند. این گروه ممکن است شامل والدینی باشد که دغدغههای اقتصادی بیشتری دارند، یا به مسائل محیطزیستی (چرخه عمر محصول و کاهش زباله) اهمیت میدهند و یا از طریق پلتفرمهای مطمئن خرید و فروش اقدام کردهاند.
11- سوال بعدی با هدف بررسی میزان تمایل خانوادههای ایرانی به این الگوها طراحی شد و از پاسخگویان پرسیده شد که «آیا تاکنون اسباببازیهای فرزندتان را با دیگران (دوستان، آشنایان یا غریبهها) تعویض کردهاید؟» پاسخهای والدین به این پرسش، دیدگاههای آنها را نسبت به اشتراکگذاری و پتانسیل بازار غیررسمی اسباببازیها آشکار میسازد که نتایج آن در جدول زیر آمده است:
| گزینه | فراوانی | درصد |
| بله (تجربه انتقال داشتهاند) | 106 | 20.3 |
| خیر (تجربه انتقال نداشتهاند) | 416 | 79.7 |
79.7% از والدین ایرانی، اعلام کردهاند که تاکنون اقدام به تعویض اسباببازیهای فرزندشان با دیگران نکردهاند. این آمار بسیار بالا، مشابه نتایج مربوط به عدم تمایل به خرید اسباببازی دست دوم (۸۰.۵٪) است و نشاندهنده یک الگوی مصرف مالکانه و خصوصی است. تنها ۲۰.۳٪ از خانوادهها تجربه تعویض اسباببازی را داشتهاند. این گروه ممکن است شامل والدینی باشد که در شبکههای اجتماعی یا دوستان نزدیک خود گروههای کوچکی برای این منظور تشکیل دادهاند، یا افرادی که به دنبال تنوع بخشیدن به اسباببازیهای کودک با هزینه کم یا صفر هستند.
12- پرسش از میزان اهمیت دادن به اسباببازیهای ساخت دست و محلی بخش دیگری از پرسشنامه مذکور را به خود اختصاص داده است. خانوادهها به این سوال به شرح جدول زیر پاسخ دادهاند.
| گزینه | فراوانی | درصد |
| زیاد و بسیار زیاد | 191 | 36.6 |
| متوسط | 192 | 36.8 |
| کم و بسیار کم | 93 | 17.8 |
| این مورد اهمیتی ندارد | 46 | 8.8 |
در مجموع بر اساس نتایج اعلان شده از سوی خانوادهها میتوان نتیجه گرفت که اسباببازیهای دستساز تا حدی دارای اهمیت تلقی میشوند. با این وجود بیش از 8% از خانوادهها در تهیهی اسباببازی برای فرزندانشان به این موضوع اهمیتی نمیدهند. خانوادههایی که به اسباببازیهای محلی اهمیت بیشتری میدهند، ممکن است به دلایلی چون حمایت از تولیدکنندگان محلی، ارتقاء فرهنگ و هویت ملی و یا توجه به مزایای آموزشی و اجتماعی این نوع اسباببازیها، به این گزینه تمایل بیشتری داشته باشند. از سوی دیگر، والدینی که به این محصولات اهمیت کمتری میدهند، ممکن است به کیفیت، ایمنی یا تنوع کمتر این نوع محصولات انتقاد داشته باشند.
13- سوال بعدی درخصوص تمایل به خرید اسباببازیهای دوستدار محیطزیست مطرح شد. به این ترتیب از والدین پرسیده شد «آیا تمایل دارید اسباببازیهایی را خریداری کنید که به محیطزیست آسیب نزند؟» پاسخهای ثبت شده به قرار ذیل است:
| گزینه | فراوانی | درصد |
| بله | 350 | 67 |
| خیر | 61 | 11.7 |
| تا به حال به این موضوع فکر نکرده ام | 111 | 21.3 |
بخش بزرگتری از شرکتکنندگان این پیمایش دستکم از لحاظ ذهنی آمادگی پذیرش اسباببازیهای پایدار را دارند و نسبت به این موضوع حساسیت دارند. اما بخش قابل توجه دیگری شامل 33% از افراد اصلا تاکنون به موضوع پایداری و مسائل زیستمحیطی در انتخاب اسباببازی توجهی نکردهاند.
14- در بخش آخر کسانی که صاحب فرزندی نبودند به دو سوال پاسخ دادند. نخست آن که «آیا شما برای خودتان اسباببازی میخرید؟» و «آیا برای کودکان اطرافیان خود تا بهحال اسباببازی تهیه کردهاید؟» پاسخ ها به شرح جدول زیر است:
| خرید اسباببازی برای خود | درصد | خرید اسباببازی برای دیگران | درصد |
| بله | 32 | بله | 77 |
| خیر | 68 | خیر | 23 |
از میان 1240 نفری که صاحب فرزند نبودند %77 از افراد پاسخ دادهاند که برای کودکان اطرافیان خود اسباببازی خریدهاند. این درصد بالا نشاندهنده تمایل قوی افراد به مشارکت در خوشحالی و سرگرمی کودکان دیگران است. دلایل این رفتار میتواند شامل احساس محبت، ایجاد ارتباطات اجتماعی، یا حتی مشارکت در جشنها و مناسبتها باشد.
