آمار میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال 1390 که در آمارگیری سال 1395 در سرشماری عمومی نفوس و مسکن به دست آمده است نشان می‌دهد، بیشترین میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال 1390 مربوط به استان تهران بوده است.
آخرین آمار را در آمارفکت بخوانید.
طبق آخرین آماری که آمارفکت از سرشماری عمومی نفوس و مسکن به دست آورده است؛ آمار میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال 1390 نشان می‌دهد که بیشترین میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال 1390 مربوط به استان تهران بوده است. در سال 1390، استان تهران 21.07 درصد از جمعیت شهری ایران را شامل بوده است.
میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال 1390
میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال 1390 یکی از شاخص‌های مهم برای شناخت ساختار جمعیتی کشور و روند توسعه مناطق مختلف ایران است. این آمار تصویر واضحی از تمرکز یا پراکندگی جمعیت شهری در سراسر کشور ارائه می‌دهد و می‌تواند مبنای تصمیم‌گیری‌های کلان در حوزه توسعه منطقه‌ای، زیرساخت‌ها و سرمایه‌گذاری باشد.
تهران؛ همچنان صدرنشین در جمعیت شهری
بر اساس آمار میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال 1390، استان تهران با سهم ۲۱.۰۷ درصدی، بالاترین میزان را به خود اختصاص داده است. این رقم بالاست، اما نسبت به سال‌های قبل کاهش نشان می‌دهد که می‌تواند ناشی از شکل‌گیری استان البرز و مهاجرت بخشی از جمعیت به استان‌های اطراف باشد.
تمرکز اقتصادی، فرهنگی و سیاسی در تهران همچنان عامل جذب جمعیت بوده، اما سیاست‌های تمرکززدایی شروع به تأثیرگذاری کرده است.
خراسان رضوی و اصفهان؛ رقبای قدرتمند
در ادامه بررسی میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال 1390، استان خراسان رضوی با سهم ۸.۰۴ درصد و اصفهان با ۷.۷۷ درصد در رتبه‌های دوم و سوم قرار دارند. مشهد به عنوان قطب مذهبی و گردشگری و اصفهان به عنوان مرکز صنعتی و فرهنگی ایران، شهرهایی با جاذبه‌های جمعیتی قوی هستند.
خوزستان و فارس؛ مناطق جنوبی پرجمعیت
خوزستان با ۶ درصد و فارس با ۵.۷۹ درصد سهم از جمعیت شهری کشور، همچنان در میان استان‌های پرجمعیت قرار دارند. میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال 1390 نشان می‌دهد که شهرهایی مثل اهواز و شیراز نقش کلیدی در جذب و تثبیت جمعیت داشته‌اند.
آذربایجان شرقی و البرز؛ تغییرات مهم
آذربایجان شرقی با ۴.۸۱ درصد و البرز با ۴.۰۷ درصد در جایگاه‌های بعدی قرار دارند. استان البرز که به‌تازگی از تهران جدا شده، توانسته در همان سال‌های ابتدایی جایگاه بالایی در میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال ۱۳۹۰ کسب کند. شهر کرج به سرعت به یکی از قطب‌های مهاجرت داخلی تبدیل شده است.
آذربایجان غربی، کرمان، مازندران؛ سهم‌های میانه
آذربایجان غربی (۳.۶٪)، کرمان (۳.۱۵٪) و مازندران (۳.۱۴٪) در گروه استان‌های با سهم میانه قرار دارند. این استان‌ها با توسعه خدمات شهری و رشد اقتصادی، جایگاه مناسبی در میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال ۱۳۹۰ به دست آورده‌اند.
گیلان، کرمانشاه، سیستان و بلوچستان؛ استان‌های شمالی و شرقی
گیلان با ۲.۷۹ درصد، کرمانشاه با ۲.۵۳ درصد و سیستان و بلوچستان با ۲.۳۲ درصد، نقش مهمی در ترکیب جمعیت شهری ایران دارند. به ویژه سیستان و بلوچستان، با وجود چالش‌های اقلیمی، همچنان رشد طبیعی بالایی را در میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال 1390 تجربه کرده است.
قم، لرستان، مرکزی و همدان؛ استان‌های پایدار
قم (۲.۰۴٪)، لرستان (۲.۰۱٪)، مرکزی (۱.۹۵٪) و همدان (۱.۹۴٪) در رتبه‌های بعدی قرار گرفته‌اند. شهرهایی مانند قم، اراک و همدان با توسعه مراکز علمی، صنعتی و خدماتی سهم مهمی در میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال ۱۳۹۰ دارند.
کردستان، گلستان، یزد و قزوین؛ استان‌های در حال رشد
کردستان (۱.۸۴٪)، گلستان (۱.۶۹٪)، یزد (۱.۶۶٪) و قزوین (۱.۶۴٪) استان‌هایی هستند که در سال ۱۳۹۰ رشد قابل توجهی را در حوزه شهرنشینی تجربه کرده‌اند. مهاجرت روستایی به شهری و ارتقاء زیرساخت‌های خدماتی از عوامل این رشد بوده است.
اردبیل، هرمزگان، بوشهر؛ استان‌های با سهم متوسط
استان‌های اردبیل (۱.۴۹٪)، هرمزگان (۱.۴۷٪) و بوشهر (۱.۳۱٪) نیز جایگاه متوسطی در میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال ۱۳۹۰ دارند. توسعه بندرعباس و شهرهای ساحلی، سهم هرمزگان را در ترکیب جمعیت شهری ایران افزایش داده است.
زنجان، چهارمحال، سمنان و خراسان شمالی؛ استان‌های کم‌جمعیت‌تر
زنجان (۱.۱۸٪)، چهارمحال و بختیاری (۰.۹۷٪)، سمنان (۰.۹۱٪) و خراسان شمالی (۰.۸۳٪) در دسته استان‌های کم‌جمعیت‌تر شهری قرار دارند. این استان‌ها به‌دلیل شرایط جغرافیایی یا اقتصادی، سهم کمتری از جمعیت شهری کشور در میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال ۱۳۹۰ دارند.
خراسان جنوبی، ایلام، کهگیلویه و بویراحمد؛ انتهای جدول
خراسان جنوبی (۰.۶۹٪)، ایلام (۰.۶۷٪) و کهگیلویه و بویراحمد (۰.۶۵٪) در انتهای جدول میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال ۱۳۹۰ قرار دارند. این استان‌ها همچنان نیازمند سرمایه‌گذاری بیشتر برای توسعه شهری و ارتقاء کیفیت زندگی شهروندان خود هستند.
جمع‌بندی
به طور کلی، بررسی میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال ۱۳۹۰ نشان می‌دهد که با وجود ادامه تمرکز جمعیت در استان‌هایی مانند تهران و خراسان رضوی، روند توزیع جمعیت در حال تغییر و توسعه مناطق میانی و جنوبی کشور نیز در حال پیشرفت است. این داده‌ها ابزار مهمی برای تحلیل سیاست‌های توسعه پایدار و آمایش سرزمینی در سال‌های بعد محسوب می‌شوند.
برای کسب اطلاعات و آمارهای بیشتر در حوزه‌‌ی جمعیت‌شناسی کلیک کنید.
آمارهای مرتبط:
آمار میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال 1365
آمار میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان سال 1375
آمار میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال 1385
