آمار توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان تهران که در آمارگیری سال 1395 در سرشماری عمومی نفوس و مسکن به دست آمده است نشان می‌دهد، بیشترین توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان تهران مربوط به گروه عمده سنی 15 ساله تا 64 ساله بوده است.

آخرین آمار را در آمارفکت بخوانید.

طبق آخرین آماری که آمارفکت از سرشماری عمومی نفوس و مسکن به دست آورده است؛ آمار توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان تهران نشان می‌دهد که بیشترین توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان تهران در گروه عمده سنی 15 ساله تا 64 ساله بوده است. بیشترین میزان توزیع جمعیت در این گروه عمده سنی در سال 1390 بوده است که 73.85 درصد از جمعیت این استان را این گروه سنی تشکیل داده بوده است.

توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان تهران

توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان تهران یکی از شاخص‌های مهم برای تحلیل تغییرات ساختار جمعیتی در این استان است. استان تهران به‌عنوان پایتخت و بزرگ‌ترین استان ایران، تغییرات جمعیتی چشمگیری را در طول سال‌ها تجربه کرده است. در این مقاله، به بررسی توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های سنی مختلف در استان تهران طی سال‌های 1365 تا 1395 می‌پردازیم و تحولات آن را تحلیل خواهیم کرد.

سال 1365؛ جامعه‌ای با جمعیت جوان

در سال 1365، طبق آمار توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان تهران، گروه سنی 0-14 ساله با سهم 39.96 درصد از جمعیت، بیشترین بخش را تشکیل می‌داد. گروه سنی 15-64 ساله با 56.88 درصد و گروه 65 ساله و بیشتر با 3.14 درصد به ترتیب دیگر گروه‌های جمعیتی استان تهران را تشکیل می‌دادند.

این ساختار جمعیتی نشان‌دهنده اکثریت جمعیت جوان و کودک در استان تهران است. در این زمان، نیاز به سرمایه‌گذاری در بخش‌های آموزشی، بهداشتی و زیرساخت‌های مربوط به کودکان و نوجوانان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بود.

سال 1375؛ شروع تغییرات ساختاری جمعیت

در سال 1375، طبق آمار توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان تهران، گروه سنی 0-14 ساله به 34.24 درصد کاهش یافت. در همین زمان، گروه سنی 15-64 ساله با 61.42 درصد به بیشترین سهم جمعیتی رسید و گروه 65 ساله و بیشتر به 4.11 درصد افزایش پیدا کرد.

این تغییرات نشان‌دهنده آغاز روند گذار جمعیتی استان تهران از یک جامعه با ساختار جوان به یک جامعه با جمعیت بزرگسال و میانسال بود. همچنین، روند سالمندی جمعیت به وضوح در این سال‌ها نمایان شد که نیاز به خدمات بهداشتی و رفاهی برای این گروه سنی را بیشتر کرده است.

سال 1385؛ رشد جمعیت فعال اقتصادی

در سال 1385، طبق آمار توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان تهران، گروه سنی 0-14 ساله به 21.43 درصد کاهش پیدا کرد. در مقابل، گروه سنی 15-64 ساله با 73.69 درصد، بیشترین سهم از جمعیت استان را تشکیل می‌دهد. گروه 65 ساله و بیشتر نیز به 4.95 درصد رسید.

این تغییرات نشان‌دهنده افزایش جمعیت بزرگسال و میانسال است که سهم عمده‌ای از جمعیت استان را تشکیل می‌دهند. روند کاهش جمعیت کودکان و نوجوانان و افزایش جمعیت فعال اقتصادی، به معنای رشد نیروی کار و افزایش بهره‌وری اقتصادی در استان تهران بود.

سال 1390؛ ادامه روند سالمندی

در سال 1390، طبق آمار توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان تهران، گروه سنی 0-14 ساله به 19.86 درصد کاهش یافت. گروه سنی 15-64 ساله با 73.85 درصد همچنان بیشترین سهم را در جمعیت استان داشت و گروه 65 ساله و بیشتر به 6.14 درصد رسید.

این تغییرات نشان‌دهنده استمرار روند سالمندی در استان تهران است. به‌طور کلی، جمعیت استان تهران در حال گذار به سمت جامعه‌ای میانسال‌تر و سالمندتر بود. این روند به ویژه در بخش خدمات بهداشتی و اجتماعی توجه بیشتری را می‌طلبید.

سال 1395؛ کاهش جمعیت جوان و افزایش سالمندان

در سال 1395، طبق آمار توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان تهران، گروه سنی 0-14 ساله به 2.22 درصد رسید که نشان‌دهنده کاهش بسیار شدید سهم این گروه سنی در ساختار جمعیتی استان بود. گروه سنی 15-64 ساله با 72.98 درصد همچنان بیشترین بخش از جمعیت استان را تشکیل می‌دهد. همچنین، گروه سنی 65 ساله و بیشتر به 6.8 درصد رسید که به وضوح نمایانگر روند سالمندی جمعیت در استان تهران است.

این تغییرات نشان‌دهنده تمرکز جمعیت در سنین فعالیت اقتصادی و افزایش جمعیت سالمند است. با توجه به اینکه جمعیت جوان استان به سرعت کاهش یافته، نیاز به توجه ویژه به مسائل سالمندی و خدمات مرتبط با آن بیشتر از همیشه احساس می‌شود.

تحلیل روند کلی توزیع جمعیتی استان تهران

تحلیل داده‌های توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان تهران طی سال‌های 1365 تا 1395 نشان‌دهنده چند روند مهم است:

• کاهش شدید سهم جمعیت 0-14 ساله که به معنای کاهش نرخ باروری و کاهش تعداد کودکان در استان تهران است.
• افزایش سهم جمعیت 15-64 ساله که به معنای رشد نیروی کار و فعالیت اقتصادی در استان تهران است.
• افزایش مستمر جمعیت سالمند (65 ساله و بیشتر) که نیاز به خدمات بهداشتی و رفاهی برای این گروه سنی را افزایش می‌دهد.

این تغییرات به وضوح نشان‌دهنده گذار جمعیتی استان تهران از یک جامعه جوان به یک جامعه میانسال و سالمند است. این روند نیاز به توجه ویژه به بخش‌های بهداشتی و اجتماعی به‌ویژه در زمینه تأمین خدمات برای سالمندان دارد.

پیامدهای اقتصادی و اجتماعی تغییرات سنی

تغییرات در توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان تهران تأثیرات زیادی بر شرایط اقتصادی و اجتماعی استان خواهد داشت. از یک سو، کاهش جمعیت جوان ممکن است در آینده به کاهش نیروی کار منجر شود و از سوی دیگر، افزایش جمعیت سالمند فشار بیشتری بر سیستم‌های بهداشتی، درمانی و رفاهی وارد کند.

برای مقابله با این چالش‌ها، استان تهران نیاز به سیاست‌های دقیق در حوزه‌های بهداشتی، درمانی و تأمین اجتماعی برای سالمندان دارد. همچنین، سرمایه‌گذاری در آموزش و پرورش و حمایت از خانواده‌ها می‌تواند به جلوگیری از کاهش بیشتر جمعیت کودک کمک کند.

جمع‌بندی

بررسی توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان تهران طی سال‌های 1365 تا 1395 نشان‌دهنده تغییرات قابل توجهی در ساختار سنی جمعیت استان است. از یک جامعه جوان با اکثریت جمعیت کودکان و نوجوانان در دهه‌های 1360 و 1370، به یک جامعه میانسال و سالمندتر در سال‌های اخیر رسیدیم. این تغییرات نیازمند برنامه‌ریزی‌های دقیق و توجه ویژه به مسائل بهداشتی، درمانی و اجتماعی برای گروه‌های سنی مختلف است.

با توجه به روند افزایش جمعیت سالمند و کاهش جمعیت کودک، استان تهران باید در سیاست‌های اجتماعی و بهداشتی خود بازنگری کرده و به مسائل مختلف این گروه‌های سنی توجه بیشتری داشته باشد تا بتواند در آینده با چالش‌های جمعیتی روبه‌رو شود.

برای کسب اطلاعات و آمارهای بیشتر در حوزه‌‌ی جمعیت‌شناسی کلیک کنید.

آمارهای مرتبط:

آمار توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان اردبیل (سال 1365-1395)

آمار توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان اصفهان (سال 1365-1395)

آمار توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان البرز (سال 1365-1395)

برای خواندن مقاله جمعیت کلیک کنید