تحلیل داده‌های جمعیتی به درک عمیق‌تر از ساختار اجتماعی یک منطقه کمک شایانی می‌کند. این بررسی دقیق، نگاهی جامع به وضعیت زناشویی مردان در نقاط روستایی استان قم در سال ۱۳۹۵ ارائه می‌دهد و روندهای مهمی را در این زمینه آشکار می‌سازد. درک این آمار، برای برنامه‌ریزی‌های آتی و شناخت بهتر جامعه روستایی استان قم اهمیت زیادی دارد.
آمار امروز را در آمارفکت بخوانید.
بررسی کلی آمار وضعیت زناشویی مردان نقاط روستایی استان قم (سال 1395)
بر اساس داده‌های موجود و جمع‌آوری شده در سال ۱۳۹۵، مجموع مردان مورد بررسی در نقاط روستایی استان قم که وضعیت زناشویی آنها ثبت شده است، بالغ بر ۲۸۷۲۹ نفر می‌باشد. این جمعیت آماری گویای ترکیب مهمی از افراد با وضعیت‌های زناشویی مختلف است که تصویر روشنی از ساختار اجتماعی این مناطق ارائه می‌دهد. تحلیل دقیق این ارقام برای درک عمیق‌تر از جامعه روستایی قم و نیازهای آن ضروری است. آمار وضعیت زناشویی مردان نقاط روستایی استان قم (سال ۱۳۹۵) نشان‌دهنده توزیع مشخصی میان گروه‌های مختلف است و روندهای جمعیتی مهمی را منعکس می‌کند.
بیشترین جمعیت: مردان دارای همسر
بخش عمده‌ای از مردان روستایی استان قم در سال ۱۳۹۵، در وضعیت دارای همسر قرار داشته‌اند. این گروه با تعداد ۱۸۰۶۷ نفر، بزرگترین بخش از جمعیت مورد مطالعه را تشکیل می‌دهد. این رقم تقریباً ۶۲.۹ درصد از کل مردان با وضعیت زناشویی مشخص را شامل می‌شود که نشان‌دهنده پایداری و ثبات نسبی در تشکیل و حفظ خانواده در نقاط روستایی این استان است. این نسبت بالا، اهمیت نهاد خانواده و نقش آن در زندگی روستایی استان قم را به خوبی تأیید می‌کند. شناخت این بخش از آمار وضعیت زناشویی مردان نقاط روستایی استان قم (سال ۱۳۹۵) برای هرگونه تحلیل اجتماعی و فرهنگی اساسی است.
دسته “هرگز ازدواج نکرده”: سهم قابل توجه
در مقابل، تعداد ۹۷۹۸ نفر از مردان روستایی در استان قم در سال ۱۳۹۵، هرگز ازدواج نکرده‌اند. این گروه تقریباً ۳۴.۱ درصد از کل جمعیت آماری را به خود اختصاص داده است. این درصد قابل توجه می‌تواند دلایل مختلفی از جمله ساختار سنی جمعیت، تأخیر در ازدواج یا دیگر عوامل اجتماعی و اقتصادی مرتبط با مناطق روستایی داشته باشد. بررسی عمیق‌تر این زیرگروه در آمار وضعیت زناشویی مردان نقاط روستایی استان قم (سال ۱۳۹۵) می‌تواند بینش‌های مهمی در مورد روندهای جمعیتی و تغییرات احتمالی در الگوی ازدواج و خانواده در این مناطق فراهم آورد.
وضعیت تجرد ناشی از فوت یا طلاق
علاوه بر دو گروه اصلی، داده‌ها نشان می‌دهند که ۳۴۴ نفر از مردان به دلیل فوت همسر و ۳۴۱ نفر نیز به دلیل طلاق، در وضعیت “بی‌همسر” قرار دارند. این ارقام به ترتیب حدود ۱.۲ درصد و ۱.۱۹ درصد از کل جمعیت را شامل می‌شوند. ارقام مربوط به مردان بی‌همسر بر اثر فوت و طلاق بسیار نزدیک به یکدیگر است. این نزدیکی در تعداد، خود می‌تواند موضوعی برای تحلیل‌های اجتماعی دقیق‌تر باشد و به شناخت عوامل مؤثر بر این وضعیت‌ها در جامعه روستایی کمک کند. این بخش از آمار وضعیت زناشویی مردان نقاط روستایی استان قم (سال ۱۳۹۵) ابعاد دیگری از زندگی خانوادگی و فردی را نشان می‌دهد.
موارد اظهارنشده در آمار وضعیت زناشویی
تعداد ۱۷۹ نفر از مردان نیز در گروه “اظهارنشده” قرار دارند که تقریباً ۰.۶۲ درصد از کل را تشکیل می‌دهند. این گروه شامل افرادی است که وضعیت زناشویی آنها به هر دلیلی در هنگام جمع‌آوری داده‌ها به طور صریح مشخص نگردیده است. مهم است که توجه داشته باشیم هیچ موردی در دسته “اظهار نشده وضعیت ازدواج” ثبت نشده است که نشان می‌دهد شفافیت نسبی در ثبت وضعیت کلی وجود داشته و اکثر موارد یا مشخص بوده‌اند یا در دسته “اظهارنشده” عمومی قرار گرفته‌اند. این نشان‌دهنده دقت مناسب در جمع‌آوری آمار وضعیت زناشویی مردان نقاط روستایی استان قم (سال ۱۳۹۵) است.
نتیجه‌گیری و بینش کلی
تحلیل آمار وضعیت زناشویی مردان نقاط روستایی استان قم (سال ۱۳۹۵) تصویری چندوجهی و جامع از ساختار خانواده و ازدواج در این مناطق ارائه می‌دهد. غالب بودن مردان دارای همسر نشان‌دهنده استحکام نسبی نهاد خانواده است، در حالی که سهم قابل توجه مردان هرگز ازدواج نکرده، نیاز به بررسی عمیق‌تر عوامل تأخیر یا عدم ازدواج را برجسته می‌سازد.
تعداد نسبتاً پایین مردان بی‌همسر بر اثر فوت یا طلاق نیز گویای وضعیت خاصی در این جوامع است. این داده‌ها می‌توانند مبنایی برای برنامه‌ریزی‌های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی باشند تا بتوانند به بهترین شکل ممکن از نیازهای جمعیتی این مناطق حمایت کنند و بهبود وضعیت زندگی را هدف قرار دهند. درک جامع از این آمار وضعیت زناشویی مردان نقاط روستایی استان قم (سال ۱۳۹۵) برای سیاست‌گذاری‌های آینده ضروری است.
برای کسب اطلاعات بیشتر در حوزه‌ی ازدواج و طلاق کلیک کنید.
آمارهای مرتبط:
آمار استفاده‌کنندگان اینترنت در ایران
نرخ سواد در کشور
نرخ بیکاری