آمار توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان اصفهان که در آمارگیری سال 1395 در سرشماری عمومی نفوس و مسکن به دست آمده است نشان می‌دهد، بیشترین توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان اصفهان مربوط به گروه عمده سنی 15 ساله تا 64 ساله بوده است.

آخرین آمار را در آمارفکت بخوانید.

طبق آخرین آماری که آمارفکت از سرشماری عمومی نفوس و مسکن به دست آورده است؛ آمار توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان اصفهان نشان می‌دهد که بیشترین توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان اصفهان در گروه عمده سنی 15 ساله تا 64 ساله بوده است. بیشترین میزان توزیع جمعیت در این گروه عمده سنی در سال 1390 بوده است که 72.52 درصد از جمعیت این استان را این گروه سنی تشکیل داده بوده است.

توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان اصفهان

توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان اصفهان طی سال‌های 1365 تا 1395 تغییرات قابل توجهی را تجربه کرده است. این تغییرات نشان‌دهنده روند گذار جمعیتی استان از یک جامعه جوان به یک جامعه میانسال و سالمندتر است. در این مقاله، به بررسی دقیق توزیع جمعیت در گروه‌های سنی مختلف استان اصفهان پرداخته و تحولات آن را در طول این سال‌ها تحلیل خواهیم کرد.

سال 1365؛ ساختار جمعیتی جوان

در سال 1365، آمار توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان اصفهان نشان می‌دهد که گروه سنی 0-14 ساله با سهم 44.07 درصد از جمعیت، بیشترین بخش را تشکیل می‌داد. گروه سنی 15-64 ساله با 52.4 درصد و گروه 65 ساله و بیشتر با 3.5 درصد به ترتیب سایر بخش‌های جمعیت را تشکیل می‌دادند.

این توزیع جمعیتی نشان‌دهنده اکثریت بالای جمعیت جوان و کودک در استان بود. در این شرایط، نیاز به برنامه‌ریزی در بخش‌های آموزشی، بهداشتی و زیرساخت‌های مربوط به کودکان و نوجوانان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بود.

سال 1375؛ کاهش سهم جمعیت کودکان

در سال 1375، طبق آمار توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان اصفهان، سهم گروه سنی 0-14 ساله به 36.68 درصد کاهش یافت، در حالی که سهم گروه 15-64 ساله به 58.48 درصد رسید. گروه سنی 65 ساله و بیشتر به 4.8 درصد افزایش پیدا کرد.

این تغییرات نشان‌دهنده آغاز روند گذار جمعیتی استان اصفهان به سمت کاهش سهم جمعیت کودک و افزایش سهم جمعیت در سنین فعالیت اقتصادی است. این تغییرات همچنین بیانگر شروع روند سالمندی جمعیت استان بود.

سال 1385؛ تسلط جمعیت فعال اقتصادی

در سال 1385، طبق داده‌ها، سهم گروه سنی 0-14 ساله به 22.09 درصد کاهش پیدا کرد. در عوض، گروه سنی 15-64 ساله با 72.13 درصد از جمعیت، بیشترین سهم را داشت. همچنین، گروه سنی 65 ساله و بیشتر با 5.78 درصد افزایش یافته بود.

این تغییرات نشان‌دهنده گذار استان اصفهان به یک جامعه با اکثریت جمعیت فعال اقتصادی بود. در این سال‌ها، افزایش جمعیت بزرگسال و میانسال به معنای رشد نیروی کار و بهره‌وری اقتصادی بیشتر بود، اما روند افزایش سالمندی نیز آغاز شد که چالش‌هایی برای سیستم‌های بهداشتی و رفاهی به همراه داشت.

سال 1390؛ استمرار رشد جمعیت فعال و سالمند

در سال 1390، طبق آمار توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان اصفهان، گروه سنی 0-14 ساله به 20.97 درصد کاهش پیدا کرد، در حالی که گروه سنی 15-64 ساله با 72.52 درصد، بیشترین سهم جمعیت را تشکیل داد. همچنین، گروه سنی 65 ساله و بیشتر به 6.5 درصد رسید.

این تغییرات به وضوح نشان‌دهنده تثبیت روند سالمندی جمعیت و همچنین افزایش اکثریت جمعیت در سنین فعالیت اقتصادی است. این روند نیاز به توجه ویژه به گروه‌های سالمند و توسعه خدمات بهداشتی و درمانی برای این گروه سنی را افزایش می‌دهد.

سال 1395؛ رشد پایدار جمعیت سالمند

در سال 1395، طبق آمار توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان اصفهان، گروه سنی 0-14 ساله به 21.55 درصد افزایش پیدا کرد. گروه سنی 15-64 ساله با 71.4 درصد همچنان بزرگ‌ترین گروه جمعیتی استان را تشکیل داد. همچنین، گروه سنی 65 ساله و بیشتر به 7.05 درصد رسید که نشان‌دهنده روند ادامه‌دار سالمندی جمعیت استان اصفهان است.

این افزایش در گروه سالمند و کاهش تدریجی در گروه کودکان و نوجوانان نشان‌دهنده روند سالمندی است که در طول زمان به تدریج استان اصفهان را تحت تأثیر قرار خواهد داد. این تغییرات نیاز به سیاست‌های بهداشتی و اجتماعی ویژه برای سالمندان را ضروری می‌کند.

تحلیل روند کلی توزیع جمعیتی استان اصفهان

بررسی داده‌های توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان اصفهان طی سال‌های 1365 تا 1395 نشان‌دهنده روندهای مختلفی است که در طول این سال‌ها مشاهده می‌شود:

• کاهش تدریجی سهم جمعیت 0-14 ساله که به معنای کاهش نرخ باروری و کاهش جمعیت جوان است.
• افزایش مداوم سهم جمعیت 15-64 ساله که نشان‌دهنده رشد نیروی کار و افزایش بهره‌وری اقتصادی است.
• رشد مستمر جمعیت سالمند (65 ساله و بیشتر) که چالشی برای سیستم‌های بهداشتی و رفاهی ایجاد می‌کند.

این تغییرات در ساختار سنی جمعیت استان اصفهان، به ویژه روند افزایش جمعیت سالمند، نیاز به بازنگری در سیاست‌های اجتماعی و بهداشتی را ضروری می‌کند.

پیامدهای اقتصادی و اجتماعی تغییرات سنی

تغییرات در ساختار سنی جمعیت استان اصفهان تأثیرات مهمی بر شرایط اقتصادی، اجتماعی و بهداشتی استان خواهد داشت. کاهش جمعیت جوان و افزایش جمعیت سالمند می‌تواند فشار بیشتری بر سیستم‌های بهداشتی، درمانی و اجتماعی وارد کند. از سوی دیگر، افزایش جمعیت در سنین کار می‌تواند فرصت‌های خوبی برای رشد اقتصادی و بهره‌وری به همراه داشته باشد.

برای مقابله با این چالش‌ها، لازم است که سیاست‌ها و برنامه‌ریزی‌های دولتی به‌ویژه در زمینه‌های بهداشت، تأمین اجتماعی و آموزش اصلاح شود تا نیازهای جمعیت‌های مختلف به‌ویژه سالمندان برطرف گردد.

جمع‌بندی

بررسی توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان اصفهان در طول سال‌های 1365 تا 1395 نشان‌دهنده گذار جمعیتی استان از یک جامعه جوان به یک جامعه میانسال و سالمند است. این تغییرات نیازمند توجه ویژه به برنامه‌ریزی‌های اقتصادی، اجتماعی و بهداشتی است تا بتوان به‌طور مؤثر به نیازهای جمعیت سالمند و همچنین نیروی کار فعال پاسخ داد.

برای کسب اطلاعات و آمارهای بیشتر در حوزه‌‌ی جمعیت‌شناسی کلیک کنید.

آمارهای مرتبط:

آمار میزان توزیع نسبی جمعیت نقاط شهری به تفکیک استان در سال 1385

آمار توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان همدان (سال 1365-1395)

آمار توزیع جمعیتی برحسب گروه‌های عمده سنی استان اردبیل (سال 1365-1395)

برای خواندن مقاله جمعیت کلیک کنید