آمار تعداد جمعیت به تفکیک نقاط شهری و روستایی که از سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1395 به دست آمده است نشان دهنده این است که در بازه زمانی مورد بررسی هرکدام از نقاط شهری و روستایی چه تعداد جمعیت داشته است.
آمار امروز را در آمارفکت بخوانید.
طبق آخرین آماری که آمارفکت از سرشماری عمومی نفوس و مسکن به دست آورده است؛ آمار تعداد جمعیت به تفکیک نقاط شهری و روستایی نشان داده است که از سال 1365 به بعد جمعیت نقاط شهری ایران نسبت به جمعیت نقاط روستایی افزایش داشته است. در سال 1395 جمعیت نقاط شهری به 59146847 نفر رسیده است.
بررسی تعداد جمعیت به تفکیک نقاط شهری و روستایی
طبق آمارهای موجود، تعداد جمعیت به تفکیک نقاط شهری و روستایی در ایران طی دوره‌های مختلف، تغییرات چشمگیری را تجربه کرده است. این داده‌ها از سال ۱۳۳۵ تا ۱۳۹۵ نشان‌دهنده یک تحول بزرگ جمعیتی از جامعه‌ای عمدتاً روستایی به جامعه‌ای شهری است که تحت تأثیر عوامل اقتصادی و اجتماعی متعددی رخ داده است.
روند اولیه: برتری جمعیت روستایی (۱۳۳۵-۱۳۵۵)
در سال‌های اولیه، جمعیت روستایی به شکل قابل توجهی بر جمعیت شهری پیشی گرفته بود. در سال ۱۳۳۵، جمعیت روستایی با ۱۲,۹۵۲,۰۸۲ نفر تقریباً دو برابر جمعیت شهری با ۵,۹۵۳,۵۶۳ نفر بود. این روند در سال‌های بعد نیز ادامه یافت. در سال ۱۳۴۵، جمعیت روستایی به ۱۵,۲۸۴,۶۷۷ نفر و جمعیت شهری به ۹,۷۹۴,۲۴۶ نفر رسید. این دوره نشان‌دهنده یک ساختار سنتی و کشاورزی‌محور در ایران بود که بیشتر مردم در روستاها زندگی و امرار معاش می‌کردند. این پایداری در تعداد جمعیت به تفکیک نقاط شهری و روستایی در دهه ۵۰ نیز حفظ شد.
نقطه عطف: برابری تقریبی جمعیت (۱۳۶۵)
سال ۱۳۶۵ نقطه عطفی در تاریخ جمعیتی ایران محسوب می‌شود. در این سال، برای اولین بار، جمعیت شهری با ۲۶,۸۴۴,۵۶۱ نفر تقریباً به اندازه جمعیت روستایی با ۲۲,۳۴۹,۳۵۱ نفر رسید. این برابری نشان از آغاز مهاجرت گسترده از روستاها به شهرها دارد که به دلیل گسترش زیرساخت‌های شهری، فرصت‌های شغلی بیشتر و امکانات رفاهی بهتر در شهرها اتفاق افتاد. این تغییر ساختار در تعداد جمعیت به تفکیک نقاط شهری و روستایی یک تحول بزرگ اجتماعی بود.
برتری جمعیت شهری و کاهش جمعیت روستایی (۱۳۷۰-۱۳۹۵)
از سال ۱۳۷۰ به بعد، روند رشد جمعیت شهری شتاب گرفت و جمعیت روستایی شروع به کاهش کرد. در سال ۱۳۷۰، جمعیت شهری به ۳۱,۸۳۶,۵۹۸ نفر رسید در حالی که جمعیت روستایی با ۲۳,۶۳۶,۵۹۱ نفر فاصله قابل توجهی داشت. این روند در دهه‌های بعد نیز با سرعت بیشتری ادامه یافت. در سال ۱۳۹۵، جمعیت شهری با ۵۹,۱۴۶,۸۴۷ نفر به بیشترین میزان خود رسید و در مقابل، جمعیت روستایی به ۲۰,۷۳۰,۶۲۵ نفر کاهش یافت. این آمارها به وضوح نشان می‌دهند که تعداد جمعیت به تفکیک نقاط شهری و روستایی به سمت شهری شدن کامل پیش رفته است. این امر پیامدهایی مانند افزایش تقاضا برای مسکن، خدمات شهری و مسائل زیست‌محیطی در شهرها و همچنین خالی شدن روستاها از سکنه را به دنبال داشته است.
جمع‌بندی
بررسی تعداد جمعیت به تفکیک نقاط شهری و روستایی طی شش دهه اخیر نشان می‌دهد که ایران از یک جامعه سنتی روستایی به یک جامعه مدرن و شهری تبدیل شده است. این تحول نتیجه عوامل مختلفی مانند صنعتی شدن، تغییر در سبک زندگی و توزیع امکانات است. این داده‌ها برای سیاست‌گذاری‌های آینده در زمینه‌های شهرسازی، توسعه روستایی و توزیع عادلانه امکانات حیاتی هستند.
برای کسب اطلاعات و آمارهای بیشتر در حوزه‌‌ی جمعیت‌شناسی کلیک کنید.
آمارهای مرتبط:
آمار تعداد خانوارهای روستایی استان لرستان به تفکیک نوع سکونت (سال 1395)
آمار تعداد خانوارهای روستایی استان مازندران به تفکیک نوع سکونت (سال 1395)
آمار تعداد خانوارهای روستایی استان مرکزی به تفکیک نوع سکونت (سال 1395)