آمار جمعیت ایران بر اساس نقاط شهری و روستایی که در سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1395 به دست آمده است نشان دهنده این است کل جمعیت ایران در سال 1395 در بخش‌های روستایی، شهری و غیر ساکن به چه صورت است.
آخرین آمار را در آمارفکت بخوانید.
طبق آخرین آماری که آمارفکت از سرشماری عمومی نفوس و مسکن به دست آورده است؛ آمار جمعیت ایران بر اساس نقاط شهری و روستایی نشان می‌دهد، در سال 1395 جمعیت کل ایران براساس تقسیم نقاط ساکن افراد به چه صورت بوده است. در سال 1395 بیشتر جمعیت ایران در نقاط شهری ساکن بوده‌اند. جمعیت نقاط شهری در این سال 59,146,847 نفر بوده است.
جمعیت ایران بر اساس نقاط شهری و روستایی
جمعیت هر کشور یکی از شاخص‌های مهم در تحلیل‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آن کشور است. در ایران نیز جمعیت کل کشور از جنبه‌های مختلفی مورد بررسی قرار می‌گیرد، یکی از این جنبه‌ها تقسیم‌بندی جمعیت بر اساس محل سکونت افراد است. این تقسیم‌بندی به ما کمک می‌کند تا درک بهتری از نحوه توزیع جمعیت در نقاط مختلف کشور به‌دست آوریم. بر اساس آمارها، جمعیت ایران را می‌توان به سه بخش عمده تقسیم کرد: جمعیت ساکن در نقاط شهری، جمعیت ساکن در نقاط روستایی و جمعیت غیر ساکن که به طور موقت در کشور حضور دارند.
در این مقاله، به تحلیل دقیق‌تر این سه بخش از جمعیت ایران خواهیم پرداخت و بررسی خواهیم کرد که چه عواملی بر تغییرات جمعیتی در هر یک از این بخش‌ها تأثیرگذار است. همچنین به روندهای اجتماعی و اقتصادی که می‌توانند بر جمعیت شهری و روستایی اثر بگذارند، خواهیم پرداخت.
جمعیت ساکن در نقاط شهری
جمعیت نقاط شهری ایران برابر با **59,146,847 نفر** است. این جمعیت نشان‌دهنده تعداد افرادی است که در شهرها و مناطق شهری زندگی می‌کنند. با توجه به روند رشد شهرنشینی و تغییرات اجتماعی و اقتصادی، جمعیت شهری بخش عمده‌ای از جمعیت کل کشور را تشکیل می‌دهد. ایران در حال حاضر یکی از کشورهای در حال توسعه است که در آن روند شهری‌سازی بسیار سریع است و بسیاری از افراد به دلیل فرصت‌های شغلی، دسترسی به امکانات بهتر به ویژه در زمینه‌های آموزشی، بهداشتی و رفاهی، به شهرها مهاجرت می‌کنند.
در حال حاضر، شهرهایی مانند تهران، مشهد، اصفهان، شیراز و تبریز جزو مهم‌ترین و پرجمعیت‌ترین شهرهای کشور هستند که به عنوان مراکز اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی شناخته می‌شوند. جمعیت شهری در ایران به دلیل توسعه سریع زیرساخت‌ها و فراهم شدن شرایط بهتر برای زندگی در شهرها به طور مداوم در حال افزایش است. رشد جمعیت شهری در برخی از مناطق به خصوص در شهرهای بزرگتر و مراکز استان‌ها، فشار زیادی به زیرساخت‌ها وارد کرده است. این امر باعث شده تا در برخی شهرها شاهد مشکلاتی مانند آلودگی هوا، ترافیک، کمبود مسکن و سایر مشکلات اجتماعی و اقتصادی باشیم.
عوامل مختلفی بر افزایش جمعیت شهری تأثیرگذار است. یکی از مهم‌ترین این عوامل، مهاجرت از مناطق روستایی به شهرها است. با توجه به عدم دسترسی به فرصت‌های شغلی مناسب و امکانات آموزشی و بهداشتی در مناطق روستایی، بسیاری از افراد از روستاها به شهرها مهاجرت می‌کنند تا زندگی بهتری داشته باشند. از طرفی، توسعه صنعتی و اقتصادی در مناطق شهری نیز باعث ایجاد شغل‌های جدید و رونق اقتصادی در این مناطق شده است که افراد را به سمت شهرها می‌کشاند.
با توجه به رشد سریع جمعیت شهری، نیاز به توجه ویژه به توسعه زیرساخت‌ها، خدمات عمومی و ایجاد اشتغال برای این جمعیت بزرگ بسیار حائز اهمیت است. علاوه بر این، یکی از چالش‌های بزرگ جمعیتی ایران، نابرابری‌های منطقه‌ای است که باعث ایجاد شکاف‌های اجتماعی و اقتصادی در بین مناطق مختلف کشور می‌شود. این نابرابری‌ها می‌توانند به مشکلاتی مانند افزایش فقر، بیکاری و بی‌عدالتی در توزیع منابع منجر شوند.
جمعیت ساکن در نقاط روستایی
در مقابل جمعیت ساکن در نقاط شهری، جمعیت نقاط روستایی ایران برابر با **20,730,625 نفر** است. این جمعیت نشان‌دهنده افرادی است که در روستاها و مناطق غیرشهری زندگی می‌کنند. با وجود رشد شهری و مهاجرت‌های گسترده به شهرها، همچنان بخش قابل توجهی از جمعیت ایران در روستاها ساکن هستند. جمعیت روستایی در ایران به طور تاریخی نقش مهمی در تأمین منابع غذایی و سایر نیازهای کشور داشته است و بسیاری از روستاها همچنان به عنوان مراکز تولیدی و کشاورزی کشور شناخته می‌شوند.
اگرچه بسیاری از روستاهای ایران در حال حاضر شاهد روند کاهشی جمعیت هستند، اما همچنان در برخی از استان‌های کشور، جمعیت روستایی نقش پررنگی در اقتصاد ملی دارند. روستاها به‌ویژه در زمینه کشاورزی، دامداری، تولید محصولات اولیه و منابع طبیعی، سهم بزرگی در تأمین نیازهای کشور دارند. با این حال، در بسیاری از مناطق روستایی مشکلاتی مانند کمبود زیرساخت‌ها، دسترسی محدود به خدمات بهداشتی و آموزشی و همچنین مهاجرت جوانان به شهرها به دلیل عدم دسترسی به فرصت‌های شغلی مناسب، موجب کاهش جمعیت روستایی و ریزش روستاها شده است.
مهاجرت از روستاها به شهرها یکی از معضلات اصلی در ایران است که باعث خالی شدن بسیاری از روستاها از جمعیت فعال شده است. این مهاجرت‌ها معمولاً به دنبال فرصت‌های شغلی بهتر، خدمات بهداشتی و آموزشی بالاتر و دسترسی به امکانات بهتر زندگی صورت می‌گیرد. این روند منجر به کاهش جمعیت در روستاها و رشد جمعیت در شهرها شده است. این در حالی است که روستاها به دلیل کمبود زیرساخت‌ها و عدم ایجاد فرصت‌های شغلی مناسب برای جوانان، در حال مواجهه با مشکلات اجتماعی و اقتصادی هستند.
برای مقابله با این چالش‌ها و جلوگیری از خالی شدن روستاها، دولت ایران در سال‌های اخیر اقداماتی را برای توسعه مناطق روستایی و افزایش امکانات و فرصت‌های شغلی در این مناطق انجام داده است. این اقدامات شامل حمایت از کشاورزی پایدار، ارتقای زیرساخت‌ها، ایجاد مراکز آموزشی و بهداشتی مناسب و ارائه تسهیلات برای ایجاد کسب‌وکارهای جدید در روستاها بوده است.
جمعیت غیر ساکن
در کنار جمعیت ساکن در نقاط شهری و روستایی، بخش دیگری از جمعیت کشور تحت عنوان **جمعیت غیر ساکن** وجود دارند که تعداد آن‌ها برابر با **48,798 نفر** است. این بخش شامل افرادی می‌شود که به دلایل مختلف، مانند مشاغل موقت، کارهای فصلی یا پروژه‌ای، به صورت موقت در کشور حضور دارند اما به طور دائم در هیچ نقطه‌ای از کشور اقامت ندارند. این افراد ممکن است در مناطق مختلف کشور به‌طور موقت زندگی کنند و بعد از پایان کار یا پروژه به محل زندگی اصلی خود بازگردند.
جمعیت غیر ساکن نقش زیادی در تأمین نیروی کار در پروژه‌های مختلف اقتصادی، صنعتی و خدماتی دارند. این افراد معمولاً در زمان‌هایی که نیاز به نیروی کار موقت در پروژه‌ها وجود دارد، وارد بازار کار می‌شوند و پس از اتمام کار، به محل اقامت اصلی خود باز می‌گردند. به همین دلیل، این بخش از جمعیت به عنوان یک جمعیت موقت و گذرا در نظر گرفته می‌شود که تأثیرات زیادی بر روند جمعیتی کشور ندارد اما در برخی مواقع نقش مهمی در تأمین نیروی کار در پروژه‌های خاص ایفا می‌کند.
نتیجه‌گیری
جمعیت ایران بر اساس نقاط شهری و روستایی به وضوح نشان‌دهنده تغییرات عمده در ساختار اجتماعی و اقتصادی کشور است. رشد سریع جمعیت شهری در مقابل کاهش جمعیت روستایی یکی از روندهای مهم جمعیتی ایران است که ناشی از عوامل مختلف اجتماعی، اقتصادی و جغرافیایی است. این روند می‌تواند چالش‌هایی مانند فشار بر زیرساخت‌ها، آلودگی هوا، ترافیک و افزایش نیاز به خدمات اجتماعی و بهداشتی ایجاد کند. از طرفی، کاهش جمعیت روستایی می‌تواند باعث کمبود نیروی کار در بخش کشاورزی و کاهش تولیدات روستایی شود که این امر نیازمند توجه ویژه به توسعه مناطق روستایی و حمایت از کشاورزی پایدار است.
بر اساس آمار موجود، ایران به وضوح در حال تجربه تغییرات بزرگ در ساختار جمعیتی خود است که این تغییرات باید به دقت مدیریت و برنامه‌ریزی شوند تا کشور بتواند به توسعه پایدار دست یابد. همچنین، برای کنترل و کاهش مشکلات ناشی از افزایش جمعیت شهری و مهاجرت‌های زیاد به شهرها، باید برنامه‌های دقیق برای توسعه زیرساخت‌ها، افزایش اشتغال در مناطق روستایی و ارتقای خدمات عمومی در نظر گرفته شود تا شاهد توسعه متوازن و عادلانه در سراسر کشور باشیم.
برای کسب اطلاعات و آمارهای بیشتر در حوزه‌‌ی جمعیت‌شناسی کلیک کنید.
آمارهای مرتبط:
آمار تراکم حسابی جمعیت استان مرکزی (سال 1365-1395)
آمار تراکم حسابی جمعیت استان همدان (سال 1365-1395)
