آمار میزان جمعیت شاغل و بیکار در ایران که در آمارگیری سال 1395 در سرشماری عمومی نفوس و مسکن به دست آمده است، بیشترین میزان جمعیت شاغل در سال 1375 بوده و بیشترین میزان جمعیت بیکار در سال 1390 بوده است.
آخرین آمار را در آمارفکت بخوانید.
طبق آخرین آماری که آمارفکت از سرشماری عمومی نفوس و مسکن به دست آورده است؛ آمار میزان جمعیت شاغل و بیکار در ایران نشان می‌دهد که بیشترین میزان جمعیت شاغل در سال 1375 بوده و بیشترین میزان جمعیت بیکار در سال 1390 بوده است. میزان جمعیت شاغل و بیکار به ترتیب در سال‌های 1375 و سال 1390 به 90.92 درصد و 14.77 درصد رسیده است.
تحلیل میزان جمعیت شاغل و بیکار در ایران (سال 1365-1395)
آمار میزان جمعیت شاغل و بیکار در ایران نشان می‌دهد که در این دوره زمانی، میزان جمعیت شاغل و بیکار در ایران تغییرات قابل توجهی داشته است. این تغییرات نشان‌دهنده تحولات اقتصادی، اجتماعی و جمعیتی در کشور است. در ادامه به تحلیل دقیق‌تر این داده‌ها می‌پردازیم.
جمعیت شاغل
آمار میزان جمعیت شاغل و بیکار در ایران نشان می‌دهد که در سال 1365، میزان جمعیت شاغل 85.81 درصد بود که تا سال 1395 به 87.43 درصد افزایش یافت. این افزایش نشان‌دهنده بهبود شرایط اقتصادی و افزایش فرصت‌های شغلی در کشور است. در سال 1370، میزان جمعیت شاغل به 88.87 درصد افزایش یافت که نشان‌دهنده ادامه روند بهبود اقتصادی است. در سال 1375، میزان جمعیت شاغل به 90.92 درصد رسید که نشان‌دهنده اوج بهبود شرایط اقتصادی و افزایش فرصت‌های شغلی در این دوره است.
با این حال، در سال 1385، میزان جمعیت شاغل به 87.25 درصد کاهش یافت که می‌تواند ناشی از تغییرات اقتصادی و اجتماعی در کشور باشد. در سال 1390، میزان جمعیت شاغل به 85.23 درصد کاهش یافت، اما در سال 1395 به 87.43 درصد افزایش یافت که نشان‌دهنده بهبود شرایط اقتصادی و افزایش فرصت‌های شغلی است.
جمعیت بیکار
آمار میزان جمعیت شاغل و بیکار در ایران نشان می‌دهد که در سال 1365، میزان جمعیت بیکار 14.19 درصد بود که تا سال 1395 به 12.57 درصد کاهش یافت. این کاهش نشان‌دهنده بهبود شرایط اقتصادی و کاهش نرخ بیکاری در کشور است. در سال 1370، میزان جمعیت بیکار به 11.13 درصد کاهش یافت که نشان‌دهنده ادامه روند بهبود اقتصادی است.
در سال 1375، میزان جمعیت بیکار به 9.08 درصد رسید که نشان‌دهنده اوج بهبود شرایط اقتصادی و کاهش نرخ بیکاری در این دوره است. با این حال، در سال 1385، میزان جمعیت بیکار به 12.75 درصد افزایش یافت که می‌تواند ناشی از تغییرات اقتصادی و اجتماعی در کشور باشد. در سال 1390، میزان جمعیت بیکار به 14.77 درصد افزایش یافت، اما در سال 1395 به 12.57 درصد کاهش یافت که نشان‌دهنده بهبود شرایط اقتصادی و کاهش نرخ بیکاری است.
در دهه‌های اخیر، ایران شاهد تغییرات عمده‌ای در ساختار جمعیتی خود بوده است. این تغییرات نه تنها در میزان جمعیت شاغل و بیکار بلکه در ترکیب و ساختار جمعیت نیز مشاهده می‌شود. افزایش میزان جمعیت شاغل می‌تواند به دلیل بهبود شرایط اقتصادی، افزایش فرصت‌های شغلی و بهبود شرایط زندگی باشد. همچنین، افزایش دسترسی به آموزش و مهارت‌های شغلی می‌تواند نقش مهمی در افزایش جمعیت شاغل داشته باشد.
از سوی دیگر، کاهش میزان جمعیت بیکار نیز نشان‌دهنده بهبود شرایط اقتصادی و کاهش نرخ بیکاری است. این کاهش می‌تواند ناشی از بهبود شرایط زندگی و افزایش دسترسی به آموزش و مهارت‌های شغلی باشد. همچنین، توسعه زیرساخت‌ها و خدمات عمومی می‌تواند نقش مهمی در کاهش نرخ بیکاری داشته باشد.
نتیجه‌گیری
با توجه به داده‌ها، می‌توان گفت که میزان جمعیت شاغل و بیکار در ایران از سال 1365 تا 1395 تغییرات قابل توجهی داشته است. این تغییرات نشان‌دهنده تحولات اقتصادی، اجتماعی و جمعیتی در کشور است. افزایش میزان جمعیت شاغل می‌تواند ناشی از بهبود شرایط اقتصادی، افزایش فرصت‌های شغلی و بهبود شرایط زندگی باشد. در مقابل، کاهش میزان جمعیت بیکار می‌تواند ناشی از بهبود شرایط زندگی و افزایش دسترسی به آموزش و مهارت‌های شغلی باشد. همچنین، توسعه زیرساخت‌ها و خدمات عمومی می‌تواند نقش مهمی در کاهش نرخ بیکاری داشته باشد. این تحلیل می‌تواند به سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان کمک کند تا برنامه‌های مناسبی برای بهبود شرایط اقتصادی و اجتماعی کشور تدوین کنند.
برای کسب اطلاعات و آمارهای بیشتر در حوزه‌‌ی جمعیت‌شناسی کلیک کنید.
آمارهای مرتبط:
آمار میزان خانوارهای شهری معمولی به تفکیک تعداد افراد خانوار (سال 1365-1395)
آمار تعداد خانوارهای معمولی به تفکیک شهری و روستایی (سال 1365-1395)
آمار میزان جمعیت فعال به تفکیک شهری و روستایی (سال 1365-1395)
