آمارمیزان جمعیت شاغل به تفکیک شهری و روستایی که در آمارگیری سال 1395 در سرشماری عمومی نفوس و مسکن به دست آمده است، بیشترین میزان جمعیت شاغل به تفکیک شهری و روستایی در سال 1385 بوده است.
آخرین آمار را در آمارفکت بخوانید.
طبق آخرین آماری که آمارفکت از سرشماری عمومی نفوس و مسکن به دست آورده است؛ آمار میزان جمعیت شاغل به تفکیک شهری و روستایی نشان می‌دهد که بیشترین میزان جمعیت شاغل به تفکیک شهری و روستایی مربوط به سال 1375 بوده است. در این سال میزان جمعیت شاغل شهری به 91.14 درصد و میزان جمعیت فعال روستایی به 90.56 درصد رسیده است.
تحلیل میزان جمعیت شاغل به تفکیک شهری و روستایی (سال 1365-1395)
در این دوره زمانی، میزان جمعیت شاغل به تفکیک شهری و روستایی تغییرات قابل توجهی داشته است. این تغییرات نشان‌دهنده تحولات اقتصادی، اجتماعی و جمعیتی در کشور است. در ادامه به تحلیل دقیق‌تر این داده‌ها می‌پردازیم.
جمعیت شاغل شهری
آمار میزان جمعیت شاغل به تفکیک شهری و روستایی نشان می‌دهد که در سال 1365، میزان جمعیت شاغل شهری 84.73 درصد بود که تا سال 1395 به 86.78 درصد افزایش یافت. این افزایش نشان‌دهنده بهبود شرایط اقتصادی و افزایش فرصت‌های شغلی در مناطق شهری است. همچنین، افزایش جمعیت شاغل شهری می‌تواند ناشی از بهبود شرایط زندگی و افزایش دسترسی به آموزش و مهارت‌های شغلی باشد.
در سال 1375، میزان جمعیت شاغل شهری به 91.14 درصد رسید که نشان‌دهنده اوج بهبود شرایط اقتصادی و افزایش فرصت‌های شغلی در این دوره است. اما در سال 1385، میزان جمعیت شاغل شهری به 88.18 درصد کاهش یافت که می‌تواند ناشی از تغییرات اقتصادی و اجتماعی در کشور باشد. در سال 1390، میزان جمعیت شاغل شهری به 84.33 درصد کاهش یافت، اما در سال 1395 به 86.78 درصد افزایش یافت که نشان‌دهنده بهبود شرایط اقتصادی و افزایش فرصت‌های شغلی است.
جمعیت شاغل روستایی
در سال 1365، میزان جمعیت شاغل روستایی 87.09 درصد بود که تا سال 1395 به 89.25 درصد افزایش یافت. این افزایش نشان‌دهنده بهبود شرایط اقتصادی و افزایش فرصت‌های شغلی در مناطق روستایی است. همچنین، افزایش جمعیت شاغل روستایی می‌تواند ناشی از بهبود شرایط زندگی و افزایش دسترسی به آموزش و مهارت‌های شغلی باشد.
در سال 1375، میزان جمعیت شاغل روستایی به 90.56 درصد رسید که نشان‌دهنده اوج بهبود شرایط اقتصادی و افزایش فرصت‌های شغلی در این دوره است. اما در سال 1385، میزان جمعیت شاغل روستایی به 85.26 درصد کاهش یافت که می‌تواند ناشی از تغییرات اقتصادی و اجتماعی در کشور باشد. در سال 1390، میزان جمعیت شاغل روستایی به 87.44 درصد افزایش یافت و در سال 1395 به 89.25 درصد رسید که نشان‌دهنده بهبود شرایط اقتصادی و افزایش فرصت‌های شغلی است.
در دهه‌های اخیر، ایران شاهد تغییرات عمده‌ای در ساختار جمعیتی خود بوده است. این تغییرات نه تنها در میزان جمعیت شاغل شهری و روستایی بلکه در ترکیب و ساختار جمعیت نیز مشاهده می‌شود. افزایش میزان جمعیت شاغل شهری می‌تواند به دلیل بهبود شرایط اقتصادی، افزایش فرصت‌های شغلی و بهبود شرایط زندگی باشد. همچنین، افزایش دسترسی به آموزش و مهارت‌های شغلی می‌تواند نقش مهمی در افزایش جمعیت شاغل شهری داشته باشد.
از سوی دیگر، افزایش میزان جمعیت شاغل روستایی نیز نشان‌دهنده بهبود شرایط اقتصادی و افزایش فرصت‌های شغلی است. این افزایش می‌تواند ناشی از بهبود شرایط زندگی و افزایش دسترسی به آموزش و مهارت‌های شغلی باشد. همچنین، توسعه زیرساخت‌ها و خدمات عمومی می‌تواند نقش مهمی در افزایش جمعیت شاغل روستایی داشته باشد.
نتیجه‌گیری
با توجه به داده‌ها، می‌توان گفت که میزان جمعیت شاغل به تفکیک شهری و روستایی از سال 1365 تا 1395 تغییرات قابل توجهی داشته است. این تغییرات نشان‌دهنده تحولات اقتصادی، اجتماعی و جمعیتی در کشور است. افزایش میزان جمعیت شاغل شهری می‌تواند ناشی از بهبود شرایط اقتصادی، افزایش فرصت‌های شغلی و بهبود شرایط زندگی باشد. در مقابل، افزایش میزان جمعیت شاغل روستایی می‌تواند ناشی از بهبود شرایط زندگی و افزایش دسترسی به آموزش و مهارت‌های شغلی باشد. همچنین، توسعه زیرساخت‌ها و خدمات عمومی می‌تواند نقش مهمی در افزایش جمعیت شاغل روستایی داشته باشد. این تحلیل می‌تواند به سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان کمک کند تا برنامه‌های مناسبی برای بهبود شرایط اقتصادی و اجتماعی کشور تدوین کنند.
برای کسب اطلاعات و آمارهای بیشتر در حوزه‌‌ی جمعیت‌شناسی کلیک کنید.
آمارهای مرتبط:
آمار میزان خانوارهای شهری معمولی به تفکیک تعداد افراد خانوار (سال 1365-1395)
آمار تعداد خانوارهای معمولی به تفکیک شهری و روستایی (سال 1365-1395)
آمار میزان جمعیت فعال به تفکیک شهری و روستایی (سال 1365-1395)
