آمار توزیع نسبی جمعیت ایران به تفکیک استان سال 1395 که در آمارگیری سال 1395 در سرشماری عمومی نفوس و مسکن به دست آمده است نشان می‌دهد، بیشترین توزیع نسبی جمعیت ایران به تفکیک استان سال 1395 مربوط به استان تهران بوده است.
آخرین آمار را در آمارفکت بخوانید.
طبق آخرین آماری که آمارفکت از سرشماری عمومی نفوس و مسکن به دست آورده است؛ آمار توزیع نسبی جمعیت ایران به تفکیک استان سال 1395 نشان می‌دهد که بیشترین توزیع نسبی جمعیت ایران به تفکیک استان در سال 1395 مربوط به استان تهران بوده است. در سال 1395، استان تهران 16.6 درصد از جمعیت ایران را شامل بوده است.
توزیع نسبی جمعیت ایران به تفکیک استان سال 1395 | تحلیل کامل آماری
توزیع نسبی جمعیت ایران به تفکیک استان سال 1395 تصویری روشن از پراکندگی جمعیت کشور در میانه دهه نود شمسی ارائه می‌دهد. بررسی این آمارها به ما کمک می‌کند تا روند مهاجرت داخلی، رشد شهرنشینی، تحولات اقتصادی و تغییرات منطقه‌ای را بهتر درک کنیم. در این متن، تحلیل دقیق داده‌های توزیع جمعیت به تفکیک استان‌ها در سال ۱۳۹۵ ارائه می‌شود.
تهران؛ همچنان در صدر، اما با ثبات نسبی
استان تهران در سال ۱۳۹۵ با سهم ۱۶.۶ درصد از کل جمعیت کشور، همچنان پرجمعیت‌ترین استان ایران باقی مانده است. اگرچه نسبت به سال‌های گذشته اندکی از سرعت رشد جمعیتی تهران کاسته شده، اما همچنان مرکز ثقل اقتصادی، فرهنگی و مهاجرتی ایران است. عواملی مانند هزینه‌های بالای زندگی، توسعه استان‌های همجوار (خصوصاً البرز) و سیاست‌های کنترل مهاجرت نقش مؤثری در حفظ این ثبات داشته‌اند.
خراسان رضوی؛ تثبیت جایگاه دوم
خراسان رضوی با سهم ۸.۰۵ درصدی همچنان دومین استان پرجمعیت ایران است. مشهد به عنوان مرکز مذهبی و اقتصادی شرق کشور، محور اصلی جذب جمعیت این استان محسوب می‌شود. رشد مهاجرت داخلی و توسعه خدمات درمانی، آموزشی و گردشگری، سهم بالای جمعیتی خراسان رضوی را توجیه می‌کند.
اصفهان، فارس و خوزستان؛ رقابت نزدیک در مرکز و جنوب کشور
اصفهان (۶.۴۱٪)، فارس (۶.۰۷٪) و خوزستان (۵.۸۹٪) در رتبه‌های بعدی قرار دارند. این سه استان با وجود چالش‌هایی مانند بحران آب یا مسائل اقتصادی، همچنان نقش کلیدی در ساختار جمعیتی کشور دارند. شهرهای اصفهان، شیراز و اهواز به عنوان قطب‌های صنعتی و خدماتی، عامل جذب جمعیت هستند.
آذربایجان شرقی، مازندران، آذربایجان غربی؛ حضور قوی شمال کشور
آذربایجان شرقی با ۴.۸۹ درصد، مازندران با ۴.۱۱ درصد و آذربایجان غربی با ۴.۰۹ درصد سهمی مهم در جمعیت کشور دارند. تبریز، ساری و ارومیه شهرهای اصلی این استان‌ها هستند. افزایش گردشگری داخلی و مهاجرت معکوس به مناطق شمالی، به ویژه در مازندران، نقش مهمی در حفظ سهم جمعیتی این استان‌ها داشته است.
رشد سریع البرز؛ مهاجرت از تهران ادامه دارد
استان البرز با ۳.۳۹ درصد سهم، جایگاه خود را در میان استان‌های پرجمعیت تثبیت کرده است. این استان که در سال ۱۳۸۹ از تهران جدا شد، به دلیل نزدیکی به پایتخت و هزینه‌های زندگی پایین‌تر، مقصد مهاجرت بسیاری از خانوارها شده است. شهر کرج به عنوان مرکز استان، از رشد شهری قابل توجهی برخوردار بوده است.
کرمان، سیستان و بلوچستان، گیلان؛ توازن نسبی در جنوب شرق و شمال کشور
کرمان با ۳.۹۶ درصد، سیستان و بلوچستان با ۳.۴۷ درصد و گیلان با ۳.۱۷ درصد در ادامه جدول قرار دارند. کرمان با وسعت جغرافیایی بزرگ، در حال توسعه شهری و صنعتی است. سیستان و بلوچستان، با وجود چالش‌های زیربنایی، رشد طبیعی جمعیت بالایی دارد. گیلان نیز به دلیل جاذبه‌های طبیعی و فرهنگی، مقصد مناسبی برای مهاجرت درون‌استانی و فصلی شده است.
کرمانشاه، گلستان، هرمزگان؛ استان‌های در حال تحول
کرمانشاه (۲.۴۴٪)، گلستان (۲.۳۴٪) و هرمزگان (۲.۲۲٪) استان‌هایی هستند که تحولات اجتماعی و اقتصادی مهمی را تجربه کرده‌اند. توسعه بندرعباس و رونق تجارت دریایی در هرمزگان، مهاجرت روستایی به شهری در گلستان، و تغییرات اقتصادی در کرمانشاه از عوامل تأثیرگذار در تغییرات جمعیتی این استان‌ها هستند.
استان‌های با سهم میانه: لرستان، همدان، کردستان، مرکزی
لرستان (۲.۲۰٪)، همدان (۲.۱۷٪)، کردستان (۲.۰۱٪) و مرکزی (۱.۷۹٪) با وجود ظرفیت‌های طبیعی و تاریخی، سهم نسبتاً ثابتی از جمعیت دارند. مشکلاتی مانند بیکاری، مهاجرت جوانان و ضعف در زیرساخت‌های اقتصادی باعث شده رشد جمعیتی این استان‌ها کمتر از استان‌های مرکزی‌تر یا صنعتی‌تر باشد.
قم، اردبیل، قزوین؛ حضور مستمر در جدول میانی
قم (۱.۶۲٪)، اردبیل (۱.۵۹٪) و قزوین (۱.۵۹٪) جایگاه‌های مشابهی دارند. قم با اهمیت مذهبی و رشد مراکز علمی-تحقیقی، همچنان در حال جذب جمعیت است. قزوین و اردبیل نیز با توسعه شهرک‌های صنعتی و کشاورزی، نقش مهمی در حفظ جمعیت شهری خود ایفا کرده‌اند.
بوشهر، یزد، زنجان، چهارمحال؛ استان‌های با رشد پایدار
بوشهر (۱.۴۶٪)، یزد (۱.۴۲٪)، زنجان (۱.۳۲٪) و چهارمحال و بختیاری (۱.۱۹٪) در گروه استان‌هایی قرار دارند که به دلیل محدودیت‌های جغرافیایی یا اقلیمی رشد کنترل‌شده‌ای داشته‌اند. یزد به دلیل توسعه صنعتی و موفقیت در مدیریت منابع آب در دل کویر، جایگاه خود را در میان استان‌های موفق کشور تثبیت کرده است.
خراسان شمالی، جنوبی، کهگیلویه و بویراحمد؛ استان‌های با جمعیت کمتر
خراسان شمالی (۱.۰۸٪)، خراسان جنوبی (۰.۹۶٪)، کهگیلویه و بویراحمد (۰.۸۹٪) با وجود وسعت مناسب، به دلیل عوامل اقتصادی و جغرافیایی جمعیت کمتری دارند. توسعه راه‌های ارتباطی، ارتقاء خدمات درمانی و آموزشی و جذب سرمایه می‌تواند به بهبود وضعیت این استان‌ها کمک کند.
سمنان و ایلام؛ استان‌های کم‌جمعیت
سمنان (۰.۸۸٪) و ایلام (۰.۷۳٪) همچنان در پایین‌ترین رده‌های جدول قرار دارند. اقلیم خشک، فاصله از مراکز بزرگ اقتصادی و مهاجرت نخبگان از عوامل اصلی پایین بودن سهم جمعیت این استان‌ها است.
جمع‌بندی
توزیع نسبی جمعیت ایران به تفکیک استان‌ها در سال ۱۳۹۵ نشان‌دهنده تمرکز جمعیت در چند قطب شهری اصلی مانند تهران، مشهد، اصفهان و کرج است. در مقابل، استان‌های کویری، کوهستانی یا محروم همچنان با چالش جذب و حفظ جمعیت روبه‌رو هستند. روندهای مهاجرتی، توسعه زیرساخت‌ها، و سیاست‌های منطقه‌ای نقش مهمی در تغییر این الگوها در سال‌های آینده خواهد داشت.
برای کسب اطلاعات و آمارهای بیشتر در حوزه‌‌ی جمعیت‌شناسی کلیک کنید.
آمارهای مرتبط:
آمار توزیع نسبی جمعیت ایران به تفکیک استان در سال 1365
آمار توزیع نسبی جمعیت ایران به تفکیک استان در سال 1375
