آمار متوسط رشد سالانه جمعیت کشور و مناطق شهری و روستایی که در آمارگیری سال 1395 در سرشماری عمومی نفوس و مسکن به دست آمده است، بیشترین متوسط رشد سالانه جمعیت کشور و مناطق شهری و روستایی مربوط به بازه زمانی سال 1355 تا سال 1365 بوده است.
آخرین آمار را در آمارفکت بخوانید.
طبق آخرین آماری که آمارفکت از سرشماری عمومی نفوس و مسکن به دست آورده است؛ آمار متوسط رشد سالانه جمعیت کشور و مناطق شهری و روستایی نشان می‌دهد که بیشترین متوسط رشد سالانه جمعیت کشور و مناطق شهری و روستایی مربوط به بازه زمانی سال 1355 تا سال 1365 بوده است. در این بازه متوسط رشد سالانه جمعیت کشور به 3.91 و مناطق شهری به 5.41 و مناطق روستایی به 2.47 درصد رسیده است که این سال در بازه زمانی مورد بررسی بیشترین متوسط رشد سالانه جمعیت کشور و مناطق شهری و روستایی را داشته است.
بررسی متوسط رشد سالانه جمعیت کشور و مناطق شهری و روستایی
متوسط رشد سالانه جمعیت کشور و مناطق شهری و روستایی در دوره‌های مختلف زمانی، تفاوت‌های قابل‌توجهی را نشان می‌دهد. این تغییرات نه‌تنها منعکس‌کننده تحول در ساختار جمعیتی کشور است، بلکه به دلیل سیاست‌های مختلف، تغییرات اجتماعی، و شرایط اقتصادی نیز رخ داده است. در این بخش، روند متوسط رشد جمعیت کل کشور، مناطق شهری و روستایی از سال 1335 تا 1395 بررسی می‌شود.
از سال 1335 تا 1345، متوسط رشد سالانه جمعیت کل کشور 3.13 درصد بود. در این دوره، رشد جمعیت شهری با نرخ 5.1 درصد بسیار سریع‌تر از رشد جمعیت روستایی با 1.67 درصد اتفاق افتاد. این تفاوت عمدتاً به مهاجرت گسترده به شهرها و توسعه شهرنشینی بازمی‌گردد.
آمار متوسط رشد سالانه جمعیت کشور و مناطق شهری و روستایی نشان می‌دهد که در دهه بعدی (1345 تا 1355)، متوسط رشد جمعیت کل کشور به 2.71 درصد کاهش یافت. با این حال، رشد جمعیت شهری همچنان با نرخ بالا یعنی 4.93 درصد ادامه داشت، درحالی‌که رشد جمعیت روستایی با 1.37 درصد نشان‌دهنده کاهش نسبی بود. این تغییرات نشان‌دهنده مهاجرت بیشتر از روستا به شهر و بهبود شرایط زندگی در شهرها بود.
در بازه زمانی 1355 تا 1365، متوسط رشد جمعیت کل کشور به 3.91 درصد رسید که بالاترین میزان در طول این دوره‌ها بود. در این دوره، رشد جمعیت شهری 5.41 درصد و رشد جمعیت روستایی 2.47 درصد گزارش شد. این افزایش به دلیل سیاست‌های تشویق زاد و ولد در دوره انقلاب و جنگ تحمیلی بود.
از سال 1365 تا 1370، متوسط رشد جمعیت کشور به 2.46 درصد کاهش یافت. در این دوره، رشد جمعیت شهری با 3.47 درصد همچنان بیشتر از رشد جمعیت روستایی با 1.13 درصد بود. کاهش نسبی در رشد جمعیت روستایی نشان‌دهنده مهاجرت بیشتر به شهرها بود.
در سال‌های 1370 تا 1375، متوسط رشد جمعیت کشور به 1.47 درصد کاهش یافت. رشد جمعیت شهری با 2.95 درصد ادامه داشت، اما رشد جمعیت روستایی برای اولین بار با نرخ -0.52 درصد منفی شد. این موضوع نشان‌دهنده کاهش جمعیت در روستاها و افزایش تمرکز جمعیتی در شهرها بود.
در دهه 1375 تا 1385، متوسط رشد جمعیت کل کشور با 1.62 درصد تثبیت شد. رشد جمعیت شهری در این دوره به 2.74 درصد رسید، درحالی‌که رشد جمعیت روستایی همچنان با نرخ منفی -0.4 درصد ادامه داشت. این نشان‌دهنده روند مستمر کاهش جمعیت روستایی بود.
از سال 1385 تا 1390، متوسط رشد جمعیت کل کشور به 1.29 درصد کاهش یافت. رشد جمعیت شهری به 2.14 درصد رسید، درحالی‌که رشد جمعیت روستایی با -0.63 درصد بیشتر کاهش یافت. این تغییرات بیانگر روند پررنگ‌تر مهاجرت به شهرها و کاهش جمعیت روستاها بود.
در نهایت، از سال 1390 تا 1395، متوسط رشد جمعیت کشور به 1.24 درصد رسید. رشد جمعیت شهری در این دوره 1.97 درصد و رشد جمعیت روستایی -0.68 درصد گزارش شد. این روند ادامه‌دهنده کاهش جمعیت در مناطق روستایی و تثبیت جمعیت شهری بود.
نتیجه‌گیری
داده‌های ارائه‌شده نشان می‌دهد که طی سال‌های 1335 تا 1395، متوسط رشد جمعیت کشور کاهش قابل‌توجهی داشته است. این روند کاهش به‌ویژه در جمعیت روستایی با نرخ رشد منفی نمایان است، درحالی‌که جمعیت شهری همچنان رشد مثبت داشته است. این تغییرات ناشی از مهاجرت گسترده به شهرها، کاهش زاد و ولد در روستاها، و تغییرات اجتماعی و اقتصادی است که بر الگوی زندگی در مناطق مختلف کشور تأثیر گذاشته است.
برای کسب اطلاعات و آمارهای بیشتر در حوزه‌‌ی جمعیت‌شناسی کلیک کنید.
آمارهای مرتبط:
آمار جمعیت نقاط روستایی ایران (سال 1335-1395)
آمار جمعیت نقاط شهری ایران (سال 1335-1395)
