آمار تعداد جمعیت نقاط روستایی استان چهارمحال و بختیاری که در آمارگیری سال 1395 در سرشماری عمومی نفوس و مسکن به دست آمده است، کمترین تعداد جمعیت نقاط روستایی استان چهارمحال و بختیاری در سال 1395 بوده است.
آخرین آمار را در آمارفکت بخوانید.
طبق آخرین آماری که آمارفکت از سرشماری عمومی نفوس و مسکن به دست آورده است؛ آمار تعداد جمعیت نقاط روستایی استان چهارمحال و بختیاری نشان می‌دهد که کمترین تعداد جمعیت نقاط روستایی استان چهارمحال و بختیاری در سال 1395 بوده است. در این سال تعداد جمعیت نقاط روستایی استان چهارمحال و بختیاری به 339,667 نفر رسیده است.
تحلیل تعداد جمعیت نقاط روستایی استان چهارمحال و بختیاری
تعداد جمعیت نقاط روستایی استان چهارمحال و بختیاری طی دهه‌های گذشته تغییرات مختلفی را تجربه کرده است. برخلاف بسیاری از استان‌های کشور که روند کاهش جمعیت روستایی از اوایل دهه 1370 آغاز شده، این استان تا سال 1385 تغییرات چشمگیری نداشت، اما از سال 1390 به بعد کاهش محسوسی در جمعیت روستایی مشاهده شده است.
در سال 1365، تعداد جمعیت نقاط روستایی استان چهارمحال و بختیاری برابر با 397,899 نفر بود. در این دوره، اقتصاد استان به شدت به کشاورزی، دامداری و عشایری وابسته بود. با توجه به شرایط کوهستانی و منابع آبی فراوان، کشاورزی و دامداری از مهم‌ترین فعالیت‌های اقتصادی ساکنان روستاها محسوب می‌شدند.
در سال 1375، جمعیت روستایی استان به 417,005 نفر افزایش یافت. این افزایش نشان‌دهنده رشد طبیعی جمعیت و ادامه فعالیت‌های اقتصادی سنتی در روستاها بود. در این دوره، بسیاری از روستاها همچنان پویایی اقتصادی داشتند و مهاجرت گسترده‌ای به شهرها مشاهده نمی‌شد.
در سال 1385، تعداد جمعیت نقاط روستایی استان چهارمحال و بختیاری به 414,624 نفر کاهش یافت، اما این کاهش بسیار جزئی بود و نشان‌دهنده ثبات نسبی جمعیت روستایی استان تا این سال است. عوامل متعددی از جمله بهبود زیرساخت‌ها، حفظ شغل‌های سنتی و شرایط اقلیمی مناسب احتمالاً باعث شده بود که جمعیت روستاها همچنان در سطح بالایی باقی بماند.
اما در سال 1390، جمعیت روستایی استان به 372,746 نفر کاهش یافت. این کاهش 41,878 نفری در طول پنج سال نشان‌دهنده آغاز روند مهاجرت از روستاها به شهرها است. عواملی مانند کاهش فرصت‌های شغلی در کشاورزی و دامداری، خشکسالی‌های متعدد و توسعه شهرنشینی در این کاهش جمعیت نقش داشته‌اند.
در سال 1395، تعداد جمعیت نقاط روستایی استان چهارمحال و بختیاری به 339,667 نفر کاهش یافت که نشان‌دهنده کاهش 33,079 نفری نسبت به سال 1390 است. این کاهش قابل‌توجه به افزایش مهاجرت روستاییان به شهرها، کاهش منابع آبی، مشکلات اقتصادی و نبود امکانات مناسب در برخی مناطق روستایی مرتبط است.
عوامل مؤثر بر کاهش جمعیت روستایی استان چهارمحال و بختیاری
1. مهاجرت به شهرها و کاهش اشتغال در بخش کشاورزی و دامداری
- با کاهش سودآوری کشاورزی و دامداری، بسیاری از جوانان روستایی برای یافتن فرصت‌های شغلی بهتر به شهرهای استان مانند شهرکرد، بروجن و فارسان مهاجرت کرده‌اند.
- توسعه برخی صنایع در مناطق شهری، جذابیت زندگی در شهرها را برای جوانان افزایش داده است.
2. خشکسالی‌های مداوم و کاهش منابع آبی
- تغییرات اقلیمی و کاهش بارندگی‌های فصلی موجب کاهش سطح آب‌های زیرزمینی و چشمه‌ها شده است.
- کاهش منابع آبی باعث کاهش تولیدات کشاورزی و دامی شده و مهاجرت اجباری بسیاری از خانوارهای روستایی را به دنبال داشته است.
3. نبود زیرساخت‌های کافی در برخی روستاها
- کمبود امکاناتی مانند مراکز درمانی، مدارس، جاده‌های مناسب و اینترنت پرسرعت باعث کاهش کیفیت زندگی در برخی روستاهای استان شده است.
- بسیاری از خانواده‌ها برای دسترسی به امکانات بهتر، ترجیح داده‌اند به شهرها مهاجرت کنند.
4. کاهش نرخ زاد و ولد در مناطق روستایی
- در دهه‌های اخیر، نرخ زاد و ولد در روستاها کاهش یافته و میانگین تعداد فرزندان خانواده‌های روستایی کمتر شده است.
- این کاهش رشد طبیعی جمعیت، همراه با مهاجرت، تأثیر بیشتری در کاهش جمعیت روستاها داشته است.
تأثیرات کاهش جمعیت روستایی بر توسعه استان چهارمحال و بختیاری
1. کاهش تولیدات کشاورزی و دامی
- با کاهش جمعیت فعال در روستاها، تولید محصولات کشاورزی و دامداری در استان کاهش یافته و وابستگی استان به واردات محصولات غذایی از سایر مناطق افزایش پیدا کرده است.
2. افزایش فشار بر زیرساخت‌های شهری
- مهاجرت روستاییان به شهرهای استان باعث افزایش تقاضا برای مسکن، خدمات شهری، حمل‌ونقل و اشتغال در شهرها شده است.
- شهرهایی مانند شهرکرد و بروجن شاهد افزایش مهاجرت و در نتیجه افزایش قیمت مسکن و ازدحام جمعیت بوده‌اند.
3. کاهش رونق اقتصادی در مناطق روستایی
- با کاهش جمعیت روستایی، بسیاری از کسب‌وکارهای کوچک، بازارهای محلی و صنایع دستی در روستاها از بین رفته‌اند.
- کمبود نیروی کار در بخش کشاورزی و دامداری، توسعه این بخش را با چالش‌های جدی مواجه کرده است.
راهکارهای پیشنهادی برای تثبیت جمعیت روستایی استان چهارمحال و بختیاری
1. حمایت از کشاورزی و دامداری برای افزایش درآمد روستاییان
- ارائه تسهیلات و وام‌های کم‌بهره برای توسعه کشاورزی و دامداری.
- استفاده از روش‌های نوین آبیاری و توسعه کشت گلخانه‌ای برای افزایش بهره‌وری.
2. ایجاد فرصت‌های شغلی جایگزین در روستاها
- توسعه گردشگری روستایی و بوم‌گردی با سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های گردشگری و اقامتگاه‌های محلی.
- حمایت از تولید صنایع دستی و فروش آن در بازارهای داخلی و خارجی.
3. بهبود زیرساخت‌های رفاهی و خدماتی در روستاها
- توسعه مراکز درمانی، مدارس، اینترنت پرسرعت و سیستم‌های حمل‌ونقل عمومی برای افزایش جذابیت زندگی در روستاها.
- اجرای طرح‌های توانمندسازی روستاییان برای افزایش سطح مهارت‌ها و توانایی‌های اقتصادی آنان.
4. جلوگیری از تغییر کاربری اراضی کشاورزی و حفظ منابع طبیعی
- کنترل تغییر کاربری زمین‌های کشاورزی و جلوگیری از ساخت‌وسازهای غیرمجاز.
- اجرای برنامه‌های حفاظت از منابع آبی و استفاده بهینه از آب در بخش کشاورزی.
جمع‌بندی
تعداد جمعیت نقاط روستایی استان چهارمحال و بختیاری طی سه دهه اخیر روندی کاهشی داشته است. از 397,899 نفر در سال 1365 به 339,667 نفر در سال 1395 کاهش یافته است. این کاهش عمدتاً به دلیل مهاجرت به شهرها، کاهش منابع آبی، کاهش اشتغال در کشاورزی و نبود امکانات کافی در روستاها بوده است.
برای جلوگیری از کاهش بیشتر جمعیت روستایی، باید سیاست‌های حمایتی در زمینه کشاورزی، توسعه مشاغل جدید، بهبود زیرساخت‌های روستایی و ارائه تسهیلات مالی برای بازگشت مهاجران به روستاها اجرا شود.
برای کسب اطلاعات و آمارهای بیشتر در حوزه‌‌ی جمعیت‌شناسی کلیک کنید.
آمارهای مرتبط:
آمار تعداد جمعیت نقاط روستایی استان گیلان (سال 1365-1395)
آمار تعداد جمعیت نقاط روستایی استان مرکزی (سال 1365-1395)
