ازدواج که به واسطه‌ی قوانین، فرهنگ و مذهب در هر جامعه‌ای تعریف می‌شود یکی از نهادهای مهم اجتماعی است. طی چند دهه‌ی گذشته این نهاد دستخوش تغییرات گسترده‌ای شده است؛ به طوری که معدود کشوری را می‌توان یافت که از این تغییر و تحولات مصون مانده باشد.
آمارهایی که آمارفکت از وبسایت مرکز آمار ایران به دست آورده است حاکی از این است که تعداد ازدواج نسبت به جمعیت در کشور از سال 1375 تا 1390 روند رو به رشدی داشته است و بعد از این سال روندی کاهشی را تجربه کرده است.
بر اساس سرشماری انجام شده در سال 1395 میانگین سن ازدواج در ایران از 19 سال به 24 سال رسیده است. بر اساس آمار موجود میانگین سن ازدواج در نقاط روستایی 20 سال اعلام شده که میزان نسبتاً ثابتی بوده است؛ این در حالی است که آمارها نشان می‌دهد میانگین سن ازدواج در مناطق شهری با تغییر نسبتاً زیادی همراه بوده است و در سال 1395 به 30 سال رسیده است. از جمله عوامل تأثیرگذار بر تغییر در سن ازدواج افراد به عوامل متعدد اقتصادی از جمله: تورم، بیکاری، نداشتن شغل مناسب، هزینه بالای تهیه مسکن و ازدواج و همچنین عوامل اجتماعی مانند تغییرات نگرشی و ارزشی افراد اشاره کرد.
بین استان‌های کشور به ترتیب استان‌های اردبیل، خراسان شمالی و لرستان، بیشترین، و استان‌های تهران، سمنان و البرز کمترین تعداد ازدواج نسبت به جمعیت را داشته‌اند.
