بررسی آمار جهیزیه از دهه ۳۰ تا ۱۴۰۰ نشان میدهد که حجم و هزینه اقلام جهیزیه در ایران چندین برابر شده است.
در دهه ۳۰، فهرست جهیزیه شامل چند قلم ضروری مانند رختخواب، دیگ و ظروف بود، اما در دهه ۱۴۰۰ به صدها قلم کالا از مایکروویو تا بخارشوی و پاستاساز رسیده است.
بخش قابلتوجهی از این اقلام در رده «غیرضروری» قرار میگیرند؛ حذف آنها میتواند بین ۴۵ تا ۲۸۰ میلیون تومان صرفهجویی ایجاد کند.
تحلیلها نشان میدهد روند جهیزیه از یک سنت خانوادگی ساده به یک نماد اجتماعی پرهزینه تبدیل شده است که نقش مهمی در فشار اقتصادی بر خانوادهها دارد.
