اهمیت مسکن
حق داشتن سرپناه و مسکن متناسب با نیاز هر فرد، از جمله حقوق اولیه و اساسی هر انسان است و اصل 31 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز صراحتاً به این نکته تأکید دارد.
مسکن مناسب لازمه‌ی یک زندگی توأم با سلامت جسمانی و روانی است و از افراد در برابر آسیب‌های محیطی و فیزیکی و نیز مشکلات روانی تا حد قابل توجهی محافظت می‌کند. همچنین داشتن یک خانه مناسب، به انسان احساس امنیت و آرامش می‌دهد که می‌تواند آن‌ها را در انجام فعالیت‌ها و مسئولیت‌های اجتماعی و انسانی‌شان تا حد زیادی یاری دهد. داشتن آسودگی خاطر از مالکیت یک مسکن پایدار و با ثبات ذهن و دید انسان‌ها را وسعت می‌بخشد و زمینه‌های رشد فعالیت‌های اجتماعی و مدنی را فراهم می‌کند.
هرچه جوامع به سمت توسعه بیشتر گام بر می‌دارند اهمیت مسکن را بیشتر درک می‌کنند. ساخت مسکن به توسعه اقتصادی کمک می‌کند و موجب رونق اشتغال در زمینه مسکن می‌شود. مسکن مناسب یک عامل حیاتی در پیشگیری و رسیدگی به بی خانمانی است. وقتی افراد یک جامعه به مسکن ارزان قیمت دسترسی داشته باشند، خطر بی‌خانمانی کمتر آن جامعه را تهدید می‌کند.
آمار وضعیت مسکن در ایران
بر اساس آمارهایی که آمارفکت از وبسایت مرکز آمار ایران به دست آورده است؛ می‌توان تا اندازه‌ای نسبت به وضعیت مسکن در کشور آگاهی پیدا کرد.
طبق آماری که مرکز آمار ایران در سال 1395 منتشر کرده است، بیشترین فراوانی عمر خانه‌ها در ایران بین ۵ تا ۱۵ سال بوده که ۳۱.۱ درصد از خانه‌ها را شامل شده است.
کمترین فراوانی عمر خانه‌های ایران مربوط به خانه‌هایی با عمر بیش از ۳۵ سال بوده که ۱۰.۶ درصد از خانه‌های کشور را تشکیل داده است.
در سال 1395 متراژ حدود 35 درصد خانه‌ها در ایران بین 75 تا 100 متر بوده و تنها 30 درصد خانه‌های کشور کمتر از 75 متر بوده‌اند. این آمار نشان می‌دهد 30 درصد خانه‌ها در سال دارای متراژ 100 تا 200 متر بوده‌اند.
طبق این آمار کمترین میزان فراوانی متراژ خانه در کشور مربوط به خانه‌هایی با متراژ بالای 200 متر بوده است که تنها 4 درصد از کل خانه‌ها را شامل بوده است.
بر اساس آمار دیگری که از سایت مرکز آمار ایران در خصوص متوسط تعداد افراد ساکن در هر واحد مسکونی در ایران به دست آمده است، طی سال 1390 به طور متوسط در نقاط شهری ایران 3.6 نفر و در نقاط روستایی 4.1 نفر در هر واحد مسکونی زندگی می‌کردند. این آمار نشان می‌دهد که طی سال 1395 متوسط تعداد افرادی که در یک واحد مسکونی زندگی می‌کرده‌اند در کشور، کاهش یافته است؛ به طوری که طی سال 1395 به طور متوسط در نقاط شهری 3.2 نفر و در نقاط روستایی 3.7 نفر در هر واحد مسکونی زندگی می‌کردند.
آمارهای مرتبط:
آمار متوسط قيمت فروش يک متر مربع زيربنای مسكونی در مراکز استان‌های ایران
آمار متوسط اجاره يک متر مربع واحد مسكونی در مراکز استان‌های ایران
