قانون هوای پاک که در سال ۱۳۹۶ تصویب شد، چارچوبی برای کاهش آلودگی هوا و مدیریت منابع آلاینده در کشور تعیین میکند و مسئولیت آن میان دستگاههای مختلف تقسیم شده است.
بخش مهمی از اجرای این قانون بر عهده سازمان حفاظت محیطزیست است که نقش اصلی در پایش، نظارت و سیاستگذاری دارد.
سهم قابلتوجه وزارت صمت و وزارت کشور نشان میدهد که اصلاحات صنعتی، حملونقل و مدیریت شهری از عوامل کلیدی در کنترل آلودگی هوا هستند.
پراکندگی مسئولیتها میان بیش از ۱۳ نهاد نیز بیانگر این است که موفقیت قانون تنها با هماهنگی بینبخشی و اجرای همزمان وظایف همه ارگانها امکانپذیر خواهد بود.
